بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
سگ بازان چنان موضع و قیافهای میگیرند که گویی با اخلاق انسانی و تمدن بشری مخالفت شده است!
حال، موضوع بحث ما، سگ و سگبازی نیست، بلکه علت این رویکرد در میان نوع بشر می باشد. چه شد که به ویژه در غرب و به تقلید آنان در شرق و حتی در ایران، عدهای به سگ داری و سگبازی علاقمند شدند؟! هر چند که بسیاری در داخل، سگ دارند، اما فرهنگ سگ داری ندارند! سگ را نزدیک مواد خواراکی فروشگاه میبرند - برای فضولاتش، باغچههای کوچه و خیابان را انتخاب میکنند - در ایوان یا حیاط جای میدهند که از ساعت 5 صبح تا 12 شب پارس کند و مزاحم همگان شود! و بدتر آن که برخی سگ بیچاره را عقیم میکنند تا جفت نخواهد و میلش به هم نوع خودش نباشد و اختصاصی برای آنان بماند! در تمام دنیا، به ویژه در اروپایی که هر نفر یک یا چند سگ دارد، قوانین سختی وجود دارد، ولی گویا در ایران هیچ قانونی وجود ندارد، و آن مقداری که هست را نیز رعایت نمیکنند!
او دوست دارد یک آپارتمان مجردی داشته باشد و به جای خانواده، با سگش زندگی کند! دروی از رحمت واسعۀ الهی و عذاب آخرت نگرانش نمیکند، اما اگر از سگش دور شود، احساس بدبختی میکند و عذاب میکشد؛ چنان که اگر پدر، مادر یا همسر او دور شوند، یا بیمار شوند، یا حتی بمیرند، یا کارشان به طلاق بکشد، آنقدر متأثر نمیشود که اگر سگش بیمار شود، برود یا بمیرد، از شدت غم و اندوه، دچار بیماری افسردگی نیز میشود! چرا که شدت محبّت به سگ را جایگزین تمامی محبّتها نموده است!
آدمی، دوست دارد که موجود زندهای را دوست داشته باشد؛ موجودی که محبّت او را درک کند و متقابلاً پاسخگو باشد و او را دوست داشته باشد؛ و البته مهم است که این محبوب، فرمانبر او باشد، نه فرماندۀ او! ربّ او نباشد، بلکه مربوب او باشد!
وقتی محبّت خدا و اهل بیت علیهم السلام، محبت اسلام و قرآن، محبّت مسلمانان و محبّت نوع انسان به دل راه نیافت، و با تبلیغات غربی و فرافکنیهای گسترده در فضای مجازی، از پدر و مادر و اعضای خانواده گرفته، تا خویشان و دوستان و هموطنان، همه منفور شدند؛ سگ جایگزین همه اینها میشود!
دختران و بانوان، حتی محبّت مادری و کشش و ذوق پرستاری که فطری آنان است را به سگ اختصاص میدهند و آقایان میکنند که به همراه آوردن سگ، به شخصیت و هیبت آنان میافزاید! آن سگ را به حمام میبرند - به پزشک و دارویش اهمیّت میدهند - لباس تنش میکنند - مدفوعش را با دست و دستکش بیرون میآورند و مقعدش را میشویند - برایش جای خواب و حتی اتاقکی در منزل تعبیه میکنند.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
سگ بازان چنان موضع و قیافهای میگیرند که گویی با اخلاق انسانی و تمدن بشری مخالفت شده است!
حال، موضوع بحث ما، سگ و سگبازی نیست، بلکه علت این رویکرد در میان نوع بشر می باشد. چه شد که به ویژه در غرب و به تقلید آنان در شرق و حتی در ایران، عدهای به سگ داری و سگبازی علاقمند شدند؟! هر چند که بسیاری در داخل، سگ دارند، اما فرهنگ سگ داری ندارند! سگ را نزدیک مواد خواراکی فروشگاه میبرند - برای فضولاتش، باغچههای کوچه و خیابان را انتخاب میکنند - در ایوان یا حیاط جای میدهند که از ساعت 5 صبح تا 12 شب پارس کند و مزاحم همگان شود! و بدتر آن که برخی سگ بیچاره را عقیم میکنند تا جفت نخواهد و میلش به هم نوع خودش نباشد و اختصاصی برای آنان بماند! در تمام دنیا، به ویژه در اروپایی که هر نفر یک یا چند سگ دارد، قوانین سختی وجود دارد، ولی گویا در ایران هیچ قانونی وجود ندارد، و آن مقداری که هست را نیز رعایت نمیکنند!
او دوست دارد یک آپارتمان مجردی داشته باشد و به جای خانواده، با سگش زندگی کند! دروی از رحمت واسعۀ الهی و عذاب آخرت نگرانش نمیکند، اما اگر از سگش دور شود، احساس بدبختی میکند و عذاب میکشد؛ چنان که اگر پدر، مادر یا همسر او دور شوند، یا بیمار شوند، یا حتی بمیرند، یا کارشان به طلاق بکشد، آنقدر متأثر نمیشود که اگر سگش بیمار شود، برود یا بمیرد، از شدت غم و اندوه، دچار بیماری افسردگی نیز میشود! چرا که شدت محبّت به سگ را جایگزین تمامی محبّتها نموده است!
آدمی، دوست دارد که موجود زندهای را دوست داشته باشد؛ موجودی که محبّت او را درک کند و متقابلاً پاسخگو باشد و او را دوست داشته باشد؛ و البته مهم است که این محبوب، فرمانبر او باشد، نه فرماندۀ او! ربّ او نباشد، بلکه مربوب او باشد!
وقتی محبّت خدا و اهل بیت علیهم السلام، محبت اسلام و قرآن، محبّت مسلمانان و محبّت نوع انسان به دل راه نیافت، و با تبلیغات غربی و فرافکنیهای گسترده در فضای مجازی، از پدر و مادر و اعضای خانواده گرفته، تا خویشان و دوستان و هموطنان، همه منفور شدند؛ سگ جایگزین همه اینها میشود!
دختران و بانوان، حتی محبّت مادری و کشش و ذوق پرستاری که فطری آنان است را به سگ اختصاص میدهند و آقایان میکنند که به همراه آوردن سگ، به شخصیت و هیبت آنان میافزاید! آن سگ را به حمام میبرند - به پزشک و دارویش اهمیّت میدهند - لباس تنش میکنند - مدفوعش را با دست و دستکش بیرون میآورند و مقعدش را میشویند - برایش جای خواب و حتی اتاقکی در منزل تعبیه میکنند.(ادامه دارد...)
۴۷۰
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.