وا مصیبتا که جان دادمُ عمر تباه کردم

وا مصیبتا که جان دادمُ عمر تباه کردم
در ره آن کَس که با عِشق قدم رنجِ کردم

دریغا که با هَوس جوابم دادُ از تیغ آبرویم گذراند
تا عُمر دارم فقط گویم:غَلط کردم،غَلط کردم