p7توهم

پارت 7

توهم

------------------------
کیف کوچیکش رو روی کولش انداخت و از در تیمارستان خارج شد.....نگاهی ب خورشید کرد ک چجوری با تموم وجود ب دنیا و ادمایی ک لیاقتش رو ندارن میتابید...
چشماش پر از اشک شد...همه چیز براش خاطره بود...خورشید...درختایی ک با هم ازش اویزون میشدن...هوایی ک توش نفس میکشید هم یاداور اون بود...
ا/ت:جونگ کوکا....
صداش اونقدر زیر و یواش بود ک خودش هم ب زور میشنید..
ا/ت:الان کجایی...
به برگایی ک جلوی پاش با باد میرقصیدن نگاه کرد...
ماشینی جلوش بوق زد و اون از جا پرید...چند تا اراذل اوباش ک اونطرف تر نشسته بودن بهش خندیدن و مسخرش کردن ولی اون حتی حوصله ی ری اکشن نشون دادن هم نداشت...لبخند کوچیکی زد...مطمئن بود ک الان اگ جونگکوک پیشش بود دمار از روزگارش در میاورد...
ولی خودش تنهای تنها بود..
دکتر لیا از توی ماشین براش دست تکون داد و بهش علامت داد تا سوار بشه..ا/ت بعد از چند ثانیه مکث ب سمتش رفت و سوار شد...
لیا با لبخند ازش استقبال کرد..
لیا:حالت چطوره؟
تنها جوابش سکوت دلگیر ا/ت بود...
لیا:دوس داری بری خونه ؟یا میخوای بیای پیش من؟
ا/ت:دوس دارم برم خونه...
لیا:مطمئنی؟
ا/ت بدون حرفی سرشو تکون داد و ب بیرون پنجره خیره شد...
لیا دودل ماشینو روشن کرد و ب سمت خونه ی مشترک ا/ت و کوک حررکت کرد...نمیدونست باید ب حرفش گوش بده یا ن...ولی شاید اون نیاز داشت تنها باشه...


ببخشید کم شد بچه ها فردا میام بعدیشو میزارم