بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
از قرآن بخواهید تا سخن گوید، كه هرگز سخن نمى گوید، امّا من شما را از معارف آن خبر مىدهم، بدانید كه در قرآن علم آینده، و حدیث روزگاران گذشته است، شفا دهنده دردهاى شما، و سامان دهنده امور فردى و اجتماعى شما است.(نهج البلاغه خطبه ۱۵۸)
و از سویی نیز رسول الله (ص) از همراهی همیشگی قرآن و عترت می گویند، و تمسک به این دو در کنار هم را شرط نجات معرفی می کنند: من همانا دو چیز در میان شما میگذارم كه پس از من هرگز گمراه نشویدتا مادامى كه بآن دو چنگ زنید: كتاب خدا، و عترتم كه اهل بیت و خاندان منند زیرا خداى لطیف و آگاه بمن سفارش كرده كه آن دو از هم جدا نشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند، مانند این دو انگشت كه با هم برابرند و دو انگشت سبابه خود را بهم چسباند و نمیگویم مانند این دو انگشت- و انگشت سبابه و وسطى را بهم چسباند. یعنى با هم برابرند و این طور نیست كه یكى بر دیگرى پیش باشد و جلو افتد پس بهر دوى اینها چنگ زنید تا نلغزید و گمراه نشوید، و برایشان جلو نیفتید كه گمراه شوید.(الكافی، ج۲، ص: ۴۱۵)
و از سویی نیز می بینیم که ممکن است کج فهمی ها را نیز به قرآن مستند کرد. حضرت علی (ع) به ابن عباس که برای مذاکره با خوارج می رود، می فرمایند: با ایشان به قرآن مناظره مكن، زیرا قرآن بار معناهاى گوناگون را تحمل كند. تو چیزى مىگویى و آنها چیزى مىگویند، بلكه با ایشان به سنت مناظره كن كه راه گریز نیابند.(نامه ۷۷ نهج البلاغه)(پایان)
قسمت دوم :
از قرآن بخواهید تا سخن گوید، كه هرگز سخن نمى گوید، امّا من شما را از معارف آن خبر مىدهم، بدانید كه در قرآن علم آینده، و حدیث روزگاران گذشته است، شفا دهنده دردهاى شما، و سامان دهنده امور فردى و اجتماعى شما است.(نهج البلاغه خطبه ۱۵۸)
و از سویی نیز رسول الله (ص) از همراهی همیشگی قرآن و عترت می گویند، و تمسک به این دو در کنار هم را شرط نجات معرفی می کنند: من همانا دو چیز در میان شما میگذارم كه پس از من هرگز گمراه نشویدتا مادامى كه بآن دو چنگ زنید: كتاب خدا، و عترتم كه اهل بیت و خاندان منند زیرا خداى لطیف و آگاه بمن سفارش كرده كه آن دو از هم جدا نشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند، مانند این دو انگشت كه با هم برابرند و دو انگشت سبابه خود را بهم چسباند و نمیگویم مانند این دو انگشت- و انگشت سبابه و وسطى را بهم چسباند. یعنى با هم برابرند و این طور نیست كه یكى بر دیگرى پیش باشد و جلو افتد پس بهر دوى اینها چنگ زنید تا نلغزید و گمراه نشوید، و برایشان جلو نیفتید كه گمراه شوید.(الكافی، ج۲، ص: ۴۱۵)
و از سویی نیز می بینیم که ممکن است کج فهمی ها را نیز به قرآن مستند کرد. حضرت علی (ع) به ابن عباس که برای مذاکره با خوارج می رود، می فرمایند: با ایشان به قرآن مناظره مكن، زیرا قرآن بار معناهاى گوناگون را تحمل كند. تو چیزى مىگویى و آنها چیزى مىگویند، بلكه با ایشان به سنت مناظره كن كه راه گریز نیابند.(نامه ۷۷ نهج البلاغه)(پایان)
۳۸۱
۲۷ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.