بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
قرآن کلامی روشن و برای بهره همگان است، که هر کس با تفکر و تدبر در آن بهره هایی می برد.
تِلْكَ آیاتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبینٍ؛(سوره حجر آیه 1) این آیات كتاب، و قرآن مبین است.
كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْكَ مُبارَكٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ؛(سوره ص آیه 29) این كتابى است پربركت كه بر تو نازل كرده ایم تا در آیات آن تدبّر كنند و خردمندان متذكّر شوند!
اما معارف قرآن دریای بی کرانی را تشکیل می دهد که برای بهره بیشتر از معارف آن محتاج تفسیر هستیم. در واقع قرآن به مانند دریا می تواند مراتب مختلفی از بهره را نصیب ما کند. کسی در ساحل می ایستد و به منظره آن می نگرد، دیگری در کناره های دریا وارد شده و کس دیگری در اعماق دریا فرو می رود و از مروارید های آن بهره مند می شود.
از سویی نیز ممکن است ما با جهل خود یک آیه را از مجرای اصلی خویش خارج کرده و به دلیل عدم تسلط نوعی از تحریف را ایجاد کنیم:
یُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِه؛ (سوره مائده بخشی از آیه 41) آنها سخنان را از مفهوم اصلیش تحریف مى كنند.
از همین رو می بینیم که از ابتدا قرآن در کنار معلمان آن مطرح می شود.
رسول الله (ص) علاوه بر جایگاه بیان آیات الهی برای مردم، وظیفه تعلیم آن را نیز بر عهده دارد:
أَرْسَلْنا فیكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ یَتْلُوا عَلَیْكُمْ آیاتِنا وَ یُزَكِّیكُمْ وَ یُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ؛ رسولى از خودتان در میان شما فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند و شما را پاك كند و به شما، كتاب و حكمت بیاموزد.(سوره بقره بخشی از آیه 151)
امیر المومنین (ع) برای بهره مند شدن از قرآن، بیان خودشان را لازم می دانند، حضرت می فرمایند: پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم به میان خلق آمد در حالى كه كتابهاى پیامبران پیشین را تصدیق كرد، و با نورى هدایتگر انسانها شد كه همه باید از آن اطاعت نمایند، و آن، نور قرآن كریم است. (ادامه دارد...)
قسمت اول :
قرآن کلامی روشن و برای بهره همگان است، که هر کس با تفکر و تدبر در آن بهره هایی می برد.
تِلْكَ آیاتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبینٍ؛(سوره حجر آیه 1) این آیات كتاب، و قرآن مبین است.
كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْكَ مُبارَكٌ لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ؛(سوره ص آیه 29) این كتابى است پربركت كه بر تو نازل كرده ایم تا در آیات آن تدبّر كنند و خردمندان متذكّر شوند!
اما معارف قرآن دریای بی کرانی را تشکیل می دهد که برای بهره بیشتر از معارف آن محتاج تفسیر هستیم. در واقع قرآن به مانند دریا می تواند مراتب مختلفی از بهره را نصیب ما کند. کسی در ساحل می ایستد و به منظره آن می نگرد، دیگری در کناره های دریا وارد شده و کس دیگری در اعماق دریا فرو می رود و از مروارید های آن بهره مند می شود.
از سویی نیز ممکن است ما با جهل خود یک آیه را از مجرای اصلی خویش خارج کرده و به دلیل عدم تسلط نوعی از تحریف را ایجاد کنیم:
یُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِه؛ (سوره مائده بخشی از آیه 41) آنها سخنان را از مفهوم اصلیش تحریف مى كنند.
از همین رو می بینیم که از ابتدا قرآن در کنار معلمان آن مطرح می شود.
رسول الله (ص) علاوه بر جایگاه بیان آیات الهی برای مردم، وظیفه تعلیم آن را نیز بر عهده دارد:
أَرْسَلْنا فیكُمْ رَسُولاً مِنْكُمْ یَتْلُوا عَلَیْكُمْ آیاتِنا وَ یُزَكِّیكُمْ وَ یُعَلِّمُكُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ؛ رسولى از خودتان در میان شما فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند و شما را پاك كند و به شما، كتاب و حكمت بیاموزد.(سوره بقره بخشی از آیه 151)
امیر المومنین (ع) برای بهره مند شدن از قرآن، بیان خودشان را لازم می دانند، حضرت می فرمایند: پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم به میان خلق آمد در حالى كه كتابهاى پیامبران پیشین را تصدیق كرد، و با نورى هدایتگر انسانها شد كه همه باید از آن اطاعت نمایند، و آن، نور قرآن كریم است. (ادامه دارد...)
۷۶۷
۲۷ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.