part~16

چی شد اون دختری که تازه یاد گرفته بود قوی باشه..؟
عشق... هیچوقت این جور چیزا حالیش نی..
دوباره خیابون های سئول شده بودن همدم دل دیوونه ی این دختر..
لارا سردرگم بود..
از طرفی نگران حال تهیونگ بود و دلش میخواست برگرده پیش اون...
از طرفی هم میترسید.. میترسید که صدمه ببینه..
بارون داشت میومد..
انگار دل آسمون هم از سرنوشت این دختر گرفته بود..
2 ساعت...
3 ساعت...
... و
لارا همینطور توی خیابون ها و کوچه ها میچرخید..
اشک..؟ اشکی براش نمونده بود..
ساعت 12 و نیم بود...
بلاخره به هتل رسید..
با ورود لارا یهو صدای داد سولی به گوش رسید...
سولی: لارااااا... کدوم گوری بودی دخترررر؟؟؟(داد)
سولی با دیدن وضعیت لارا فهمید الان وقت سر زنش کردن نیست..
لارا: سو.. سولی...(صدای گرفته)
مردم دور این دو دختر جمع شده بودن...
سولی دست لارا رو گرفت و بی توجه به پچ پچ ها و نگاه های خیره، لارا رو به سمت اتاق خودشون برد..
سولی: آخه نمیشد به من بدبخت زنگ بزنی؟ مردم و زنده شدم...
لارا همینطور که به غرغر های مامان طور سولی گوش میداد روی تخت نشست..
لارا: ت.. ته.. تهیونگ...(بغض)
سولی که متوجه شد حال بد لارا بخاطر چیه به سمتش رفت...
سولی: ل.. لارا... چرا دوباره داری درمورد اون حرف میزنی..؟
لارا: چون.. چون دوسش دارم سولی... برام فراموش کردنش غیرممکنه.. چجوری اون آدمو فراموش کنم؟... سولی... تو.. تو تابه حال عاشق نشدی..
نمیدونی چه حسی داره...
سولی لارا رو بغل کرد و موهاشو نوازش کرد...
سولی: شاید.. شاید راجب عشق و اینجور چیزا... چیزی ندونم... اما خوب میدونم تو چقدر سختی کشیدی... لارا... من نمیخوام دوباره بشی اون لارای شکسته ی قبل...من.. من واقعا دوست دارم... از ته.. ته.. قلبم...
لارا: ببخشید... هق.. ببخشید اگه باعث شدم.. باعث شدم اذیت بشی..(گریه)
سولی: هیش... عیبی نداره...(نوازش سر لارا)
اون شب... میون صدای بارون و رعد و برق... صدای گریه ی لارا توی آغوش سولی به گوش می رسید...
سولی... برای لارا مثل یک مادر بود...
ادامه دارد...