بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت چهارم :
میگفتند: علی (علیه السلام) در امور حکومتی خیلی خشک و در امر بیتالمال بسیار سخت گیر است و این عدم انعطاف با حکومتداری منافات دارد. بالاخره حاکم باید یک عده را برای خودش داشته باشد و بالتبع باید به آنان بیشتر برسد.
میگفتند: زبیر از اصحاب وفادار پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله بود، روایت هست که شمشیر زبیر، بارها دل پیامبر را شاد کرد هم چنین او کسی است که به سقیفه نیز نگروید و در تمام دوران اختناق و غصب حکومت، یار و فادار و صدیق امیرالمؤمنین بود، اما حالا مقابلیش ایستاده است.
میگفتند:بالاخره عایشه،شخصیت کمی نیست، همسر پیامبر عظیم الشأن (ص) بوده و ام المؤمنین است، حالا علیه خلیفه وقت، لشکر کشیده است و بد نیست که حکومت دوباره به بیت ایشان برگردد.
میگفتند: حکومت عدل علی سخت است، او با کفار سازش نکرده و با ظالمین کنار نمیآید، پس روابط عمومی یا به اصطلاح امروزی ارتباطات بین المللش، ضعیف است، اما معاویه می تواند با همه مذاکره کند و به تفاهم برسد.
و طول مدت حکومت معاویه :اگر چه پس از گذشت 25 سال، تفاوت عمده در شاکله نسل، و تجربه گذشته سبب بیداری نسبی اذهان عمومی شده بود، چنان چه مقابل خانهی امیرالمؤمنین علیه السلام تجمع کردند و با اصرار از او خواستند که حکومت را بپذیرد اگر چه درزمان شهادت نیز مردم طرفدار ایشان بودند و ایشان با ترور از دست مردم گرفته شد؛ اما در هر حال مردم از یک سو خسته شده بودند، از سوی دیگر از تهدیدهای معاویهای هراسناک شده بودند و از سوی دیگر به وعده های او دل خوش کرده بودند. به قول امروزی ها میگفتند: اگر جنگ نشود و دلار هم ارزان شود، دیگر نورٌ علی نور میشود!
او وعده میداد باج و رشوه هم میداد و می گفت: که اگر با من باشید، دنیای شما آباد است و آخرت هم به خودتان مربوط است و اگر با من نباشید، همه گزینهها روی میز است و همه را از دم تیغ می گذرانم.
از این رو به رغم تضعیف شدید معاویه و طرفدارانش، به ویژه پس از جنگ صفین، این جریان انحرافی، پس از ترور امیر المؤمنین علیه السلام دوباره جان گرفت.
دقت شود که حکومتهای جوروظلم و حاکمان مستکبر، همیشه بر قوای ایجاد رعب و وحشت، ترور، جنگ، فتنه، تحریم اقتصادی، دروغ، شایعه، جوّسازی، بهتان و تکیه کرده و میکنند و بالتبع میتوانند از عمر حکومتی بیشتری برخوردار گردند مگر این که ملت بیدار شده و علیه آنان قیام کند، اما حکومت اسلامی و حاکمان مسلمان و مؤمن، به این شیوهها و ابزارها متوسل نمیشوند، چرا که با اصل اهداف و آموزهها و راه سعادت امام و امت منافات دارد.(پایان)( ص 1)
پاسخ قسمت چهارم :
میگفتند: علی (علیه السلام) در امور حکومتی خیلی خشک و در امر بیتالمال بسیار سخت گیر است و این عدم انعطاف با حکومتداری منافات دارد. بالاخره حاکم باید یک عده را برای خودش داشته باشد و بالتبع باید به آنان بیشتر برسد.
میگفتند: زبیر از اصحاب وفادار پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله بود، روایت هست که شمشیر زبیر، بارها دل پیامبر را شاد کرد هم چنین او کسی است که به سقیفه نیز نگروید و در تمام دوران اختناق و غصب حکومت، یار و فادار و صدیق امیرالمؤمنین بود، اما حالا مقابلیش ایستاده است.
میگفتند:بالاخره عایشه،شخصیت کمی نیست، همسر پیامبر عظیم الشأن (ص) بوده و ام المؤمنین است، حالا علیه خلیفه وقت، لشکر کشیده است و بد نیست که حکومت دوباره به بیت ایشان برگردد.
میگفتند: حکومت عدل علی سخت است، او با کفار سازش نکرده و با ظالمین کنار نمیآید، پس روابط عمومی یا به اصطلاح امروزی ارتباطات بین المللش، ضعیف است، اما معاویه می تواند با همه مذاکره کند و به تفاهم برسد.
و طول مدت حکومت معاویه :اگر چه پس از گذشت 25 سال، تفاوت عمده در شاکله نسل، و تجربه گذشته سبب بیداری نسبی اذهان عمومی شده بود، چنان چه مقابل خانهی امیرالمؤمنین علیه السلام تجمع کردند و با اصرار از او خواستند که حکومت را بپذیرد اگر چه درزمان شهادت نیز مردم طرفدار ایشان بودند و ایشان با ترور از دست مردم گرفته شد؛ اما در هر حال مردم از یک سو خسته شده بودند، از سوی دیگر از تهدیدهای معاویهای هراسناک شده بودند و از سوی دیگر به وعده های او دل خوش کرده بودند. به قول امروزی ها میگفتند: اگر جنگ نشود و دلار هم ارزان شود، دیگر نورٌ علی نور میشود!
او وعده میداد باج و رشوه هم میداد و می گفت: که اگر با من باشید، دنیای شما آباد است و آخرت هم به خودتان مربوط است و اگر با من نباشید، همه گزینهها روی میز است و همه را از دم تیغ می گذرانم.
از این رو به رغم تضعیف شدید معاویه و طرفدارانش، به ویژه پس از جنگ صفین، این جریان انحرافی، پس از ترور امیر المؤمنین علیه السلام دوباره جان گرفت.
دقت شود که حکومتهای جوروظلم و حاکمان مستکبر، همیشه بر قوای ایجاد رعب و وحشت، ترور، جنگ، فتنه، تحریم اقتصادی، دروغ، شایعه، جوّسازی، بهتان و تکیه کرده و میکنند و بالتبع میتوانند از عمر حکومتی بیشتری برخوردار گردند مگر این که ملت بیدار شده و علیه آنان قیام کند، اما حکومت اسلامی و حاکمان مسلمان و مؤمن، به این شیوهها و ابزارها متوسل نمیشوند، چرا که با اصل اهداف و آموزهها و راه سعادت امام و امت منافات دارد.(پایان)( ص 1)
۲.۵k
۱۱ اسفند ۱۴۰۲