(رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ 15)ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮ

(رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ 15)ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮ

ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺆاﻟﯽ ﺑﺮدﯾﺎ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ی ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺮای او ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺪاد. اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ در ﻫﻢ ﮔﺮﻩ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ، رﯾﺶ ﻫﺎﯾﺶ را : دﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﻔﺖ -اﯾﻦ آﻗﺎ ﺑﺮدﯾﺎی ﻣﺎ واﺳﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ. ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ﮔﺮد ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺮدﯾﺎ زل زدﻩ ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ : ﻣﻌﯿﻦ را ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ -واﺳﻪ ﻣﻦ؟! : ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ اداﻣﻪ داد -ﭼﺮا اﻧﻘﺪر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮدﺑﺎر؟! !ﻧﺴﯿﻢ : ﺑﺮای ﭼﯽ ﺷﺮﮐﺖ؟ !ﻣﻌﯿﻦ : ﺷﻤﺎ ﻣﮕﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮدﻩ ی ﻋﻤﺮان ﻧﯿﺴﺘﯿﻦ؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﭼﺮا !ﻣﻌﯿﻦ : ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻫﻢ درس ﻧﺨﻮﻧﺪﯾﻦ؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﭼﺮا !ﻣﻌﯿﻦ : ﻣﮕﻪ اﯾﺸﻮن ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﻧﺴﯿﻢ ﺑﻪ ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد. ﺑﺮدﯾﺎ ﻫﻢ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ او را ﻧﮕﺎﻩ .ﮐﺮد. ﺑﻌﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮﻩ رﻓﺖ و ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد : ﻧﺴﯿﻢ آرام ﮔﻔﺖ -ﭼﺮا ﻣﻌﯿﻦ : ﺧُﺐ !ﻧﺴﯿﻢ : ﺧُﺐ؟ : ﻣﻌﯿﻦ دوﺑﺎرﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﮐﻼﻓﻪ ﮔﻔﺖ -ﭼﺮا ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻦ آﻗﺎی ... : ﻣﻌﯿﻦ ﺧﻨﺪﻩ اش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ -ﻣﻠﮑﯽ ﻫﺴﺘﻢ. !ﻧﺴﯿﻢ : آﻗﺎی ﻣﻠﮑﯽ ﭼﺮا ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻦ؟ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻌﺒﻪ ی ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ آﻣﺪ و در آن را ﺑﺎز ﮐﺮد و .ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺴﯿﻢ آﻣﺪ و ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﮔﺮﻓﺖ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺗﺮ ﮐﻪ ﯾﮏ ردﯾﻒ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻧﯽ ﺑﻮد ، ﯾﮏ ردﯾﻒ روﻟﺖ ﺳﻔﯿﺪ و دو ردﯾﻒ ﻟﻄﯿﻔﻪ ... ﻧﺴﯿﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺖ رد ﺑﻪ !ﻣﻌﯿﻦ ﺑﺰﻧﺪ. ﮔﺸﻨﻪ اش ﻫﻢ ﺑﻮد و ﭼﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ؟ وﻟﯽ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺑﻪ دﯾﻮار ﺗﮑﯿﻪ داد و : ﮔﻔﺖ -ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ درﺳﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺪوﻧﻢ ﻗﻀﯿﻪ ﭼﯿﻪ؟! : ﻣﻌﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ -ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ آﻗﺎ ﺑﺮدﯾﺎی ﻣﺎ آﺷﺘﯽ ﻧﮑﺮدی؟! : ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ -دﺳﺖ ﺧﻮش رﻓﯿﻖ! ... ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﻢ ، ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ !رو راﺳﺖ و رﯾﺴﺖ ﮐﺮدی ﮐﻪ ، ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻌﯿﻦ و ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ : ﻣﻌﯿﻦ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﮔﻔﺖ -ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﻧﻤﯿﺨﻮاد ... اﯾﻦ ﯾﻪ ﻗﻠﻢ رو ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ ﺑﻮدی! ... .ﻗﺒﻮل ﮐﻦ ﺑﻌﺪ ﺟﻌﺒﻪ ی ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ را روی ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺮدﯾﺎ : رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ -ﭘﺴﺮ ﺧﻮب! ... ﭼﺮا ﻧﻤﯿﮕﯽ ﭼﻘﺪر ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﺑﻪ اﯾﻦ در ... !و اون در زدی ﺗﺎ ﻣﺠﻮز اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ رو ﺑﻬﺖ ﺑﺪن؟ !ﻫﺎن؟ ﻣﻌﯿﻦ ، ﺑﺮدﯾﺎ را از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﺑﺮد و ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢ : ﮔﻔﺖ -ﻓﮑﺮاﺗﻮ ﺑﮑﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻨﺪس ... اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ .ﮐﺸﯿﺪﻩ .ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﺑﺮدﯾﺎ زد و ﺑﺎ ﻫﻢ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻨﺪ : ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد -ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﻦ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ رو ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻪ؟! ... ﯾﻌﻨﯽ اون ﺷﺮﮐﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﻋﻤﻮش ﻣﯿﮕﻔﺖ ، راﺳﺖ ﺑﻮد؟! ... ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﺑﺎور !ﮐﻨﻢ؟! ... ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﭼﯽ؟ ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﯾﺎد ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﺮدﯾﺎ اﻓﺘﺎد و ﻓﻮراً ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ را از ، ﮐﯿﻔﺶ ﺑﯿﺮون آورد. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﻟﯿﺴﺖ ﺷﻤﺎرﻩ ﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺷﻤﺎرﻩ ی ﻣﻨﺰل ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﺮدﯾﺎ را داﺷﺖ. ﺷﺎﯾﺪ اﯾﺮان ﺑﻮدﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﻪ! ... ﺑﺮدﯾﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺪر و ... ﻣﺎدرش اﯾﺮان ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻤﮑﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ آﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺴﺘﺨﺪم ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﻫﻨﻮز ﺑﺎﺷﺪ. ﺷﻤﺎرﻩ را ﮔﺮﻓﺖ : ﺳﺮ ﺑﻮق ﭼﻬﺎرم ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮداﺷﺖ -ﺑﻠﻪ؟! ﺻﺪای ﻣﺴﺘﺨﺪم ﻣﻨﺰل ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻮد. ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ... ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﻋﻮض ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﺳﺎل ﻣﯿﺸﺪ .ﮐﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺧﺒﺮی از ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد : ﺑﺎ ﺻﺪای آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ -ﺳﻼم ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق زﯾﺎد ﮔﻔﺖ -ﺳﻼم ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم. ﻧﺴﯿﻢ ﺗﻮﯾﯽ ﻣﺎدر؟! ﻧﺴﯿﻢ : ﺑﻠﻪ ﺧﻮدﻣﻢ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﭼﻄﻮری ﻋﺰﯾﺰم؟ ... ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ... ﭼﺮا ﺳﺮی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺰﻧﯽ ﺑﯽ وﻓﺎ؟ .ﻧﺴﯿﻢ : درﮔﯿﺮم ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ. ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ... ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ﺗﻮ ﻧﺪارم. ﻻاﻗﻞ .ﺗﻮ ﯾﻪ زﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﺮزن ﺑﺰن .ﻧﺴﯿﻢ : ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺪا ... ﺣﻼﻟﻢ ﮐﻦ ... !ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : دﺷﻤﻨﺖ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ... اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﭼﯿﻪ؟ !اﺻﻼً وﻟﺶ ﮐﻦ. از ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ ... ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﻫﯿﭽﯽ ... ﺳﻼﻣﺘﯽ ... ﻫﺴﺘﻢ. ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : اﯾﺸﺎﻻ ﻫﻤﯿﺸﻪ زﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﺎدر !ﻧﺴﯿﻢ : ﻣﻤﻨﻮن ... ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ؟ ﻟﺤﻦ ﻧﺴﯿﻢ دل ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ را ﻟﺮزاﻧﺪ. ﻃﻮری ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ را ﺻﺪا زد ﮐﻪ ﭘﯿﺮزن از ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺪس زد ﺳﺆاﻟﺶ در : ﻣﻮرد ﺑﺮدﯾﺎﺳﺖ. ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز ﮔﻔﺖ -ﺟﺎﻧﻢ ﻣﺎدر؟! ... ﺑﮕﻮ !ﻧﺴﯿﻢ : ﺷﻤﺎ از ﺑﺮدﯾﺎ ﺧﺒﺮ داری؟ ﻧﺴﯿﻢ ﻗﺪم اول را ﺧﻮب ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ را ﺧﻮب در .ﻣﻨﮕﻨﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﮕﯿﺮد : ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ -ﻣﻦ؟! ... ﻧــ ﻧــ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﻣﺎدر ... ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰﻩ ... ﻧﺴﯿﻢ : ﻣﯿﺪوﻧﻢ اﯾﺮاﻧﻪ .ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد. ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺸﮑﺶ زدﻩ ﺑﻮد : ﻧﺴﯿﻢ اداﻣﻪ داد -ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮری اوﻣﺪﻩ اﯾﺮان؟ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺑﻬﺖ ﺳﺮ زدﻩ؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﺑﺒﯿﻦ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ... ﺗﻮ ﺟﺎی ﻣﺎدرﻣﯽ. ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢ ﺑﻬﻢ راﺳﺘﺸﻮ ﮔﻔﺘﯽ. ﻣﯿﺨﻮام اﯾﻦ دﻓﻌﻪ ﻫﻢ !راﺳﺘﺸﻮ ﺑﮕﯽ. ﺑﺎﺷﻪ؟ ... !ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎدر ... ﻣﻦ دروﻏﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮد؟ ... ﻓﻘﻂ ﻧﺴﯿﻢ : ﻓﻘﻂ ﭼﯽ؟ !ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺗﻮ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدی؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﭼﯿﻮ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدم؟ : ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ -ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎر آﺧﺮی ﮐﻪ ﭘﺪرت اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ. ﯾﺎدﻣﻪ ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻃﻼق دﺧﺘﺮﻣﻮ از ﺑﺮدﯾﺎ ﻣﯿﮕﯿﺮم. ﯾﺎدﺗﻪ ﻣﺎدر؟! ... ﯾﺎدﺗﻪ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮدم؟ ﻧﺴﯿﻢ : ﺑﻠﻪ ... ﯾﺎدﻣﻪ ﺑﻬﺠﺖ ﺧﺎﻧﻢ : ﺣﺎﻻ ﻃﻼق رو ﭼﯿﮑﺎر