13 رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ

13 رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ

ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎ ﺑﺮاﻧﮑﺎرد ﺑﻪ داﺧﻞ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ. ﺑﺮدﯾﺎ ﻫﻢ روی ﯾﮑﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎی ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺴﺖ. ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ .اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻮﺷﯽ اش در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ زﻧﮓ ﺧﻮرد دوﺳﺘﺶ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﻮد. ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ی ﺟﺪﯾﺪش را .داﺷﺖ ﺑﺮدﯾﺎ : ﺳﻼم !ﻣﻌﯿﻦ : ﺳﻼم ﮐﺠﺎﯾﯽ؟ ﺑﺮدﯾﺎ : ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻌﯿﻦ : ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﭼﺮا؟ ﺑﺮدﯾﺎ : ﺑﻪ ﺧﺪا ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ... ﻣﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ دﺳﺘﺖ .ﻣﻌﯿﻦ : ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺑﺎﺑﺎ ... ﻣﻦ ﮐﻪ واﺳﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ زﻧﮓ ﻧﺰدم ﺑﺮدﯾﺎ : ﭘﺲ ﭼﯽ؟ ﻣﻌﯿﻦ : ﻧﮕﺮان ﺧﻮدﺗﻢ ﺧﺮﻩ ... ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺑﺮی دﻧﺒﺎل !ﻧﺎﻣﺰدت؟ .ﺑﺮدﯾﺎ : اﻻن ﻫﻤﻮن ﺟﺎم دﯾﮕﻪ. ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺶ اوﻧﻢ ﻣﻌﯿﻦ : ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﯿﮕﯽ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ؟ .ﺑﺮدﯾﺎ : ﭼﻮن ﻣﺎﺷﯿﻦ زد ﺑﻬﺶ : ﻣﻌﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد و ﺑﺮدﯾﺎ اداﻣﻪ داد -زﻧﺪﻩ ﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻌﯿﻦ : ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺮان ﮐﺮدی ﺣﺴﺎﺑﯽ. ﭘﻮﻟﯽ ﭼﯿﺰی ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺮات ﺑﯿﺎرم؟ .ﺑﺮدﯾﺎ : ﻧﻪ دﯾﮕﻪ. ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﻧﻤﯿﺸﻢ ﻣﻌﯿﻦ : آدرس ﺑﺪﻩ .ﺑﺮدﯾﺎ : ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻌﯿﻦ ﻻزم ﻧﺪارم .ﻣﻌﯿﻦ : ﻣﯿﮕﻢ آدرس ﺑﺪﻩ .ﺑﺮدﯾﺎ : آﻗﺎ ﺗﻮ ﮔﻮش ﺑﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ .ﻣﻌﯿﻦ : ﻫﻤﻮن ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺎت ﮔﻮش ﻣﯿﺪادم ﺑﺴﻪ ﺑﺮدﯾﺎ : ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻮل ﻫﺴﺖ. ﭘﺲ اون ﺷﺮﮐﺖ رو از ﮐﺠﺎ آوردم؟ !ﻣﻌﯿﻦ : ﻓﻌﻼً ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺎرﻩ ای ﺗﻮ اون ﺷﺮﮐﺖ ﻧﯿﺴﺘﯽ .ﺑﺮدﯾﺎ : آرﻩ ... ﻫﻤﻪ ﺷﻮ زدم ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻣﻌﯿﻦ : ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮدی. ﻣﮕﻪ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ؟ ﺑﺮدﯾﺎ : ﻧﻪ واﻻ .ﻣﻌﯿﻦ : ﭘﺲ دﯾﮕﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ت واﺳﻪ ﭼﯿﻪ؟ ... آدرس ﺑﺪﻩ .ﺑﺮدﯾﺎ : دﻟﻢ ﺷﻮر ﻣﯿﺰﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﻧﮑﻨﻪ. ﻣﯿﮕﻢ ﭘﻮل ﻫﺴﺖ !ﻣﻌﯿﻦ : ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﻗﺒﻮل ﻧﮑﻨﻪ؟ ﺑﺮدﯾﺎ : ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ !ﻣﻌﯿﻦ : ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﻧﺪارﻩ. ﮐﺪوم ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ؟ ﺑﺮدﯾﺎ آدرس ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻣﻌﯿﻦ داد و ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ .ﮐﺮد 5 دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺨﺖ ﻧﺴﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻩ ﭘﺮﺳﺘﺎر از اﺗﺎق ﺧﺎرج .ﺷﺪ : ﺑﺮدﯾﺎ آﻣﺪ ﺟﻠﻮ و ﮔﻔﺖ -ﭼﯽ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﭘﺮﺳﺘﺎر؟! : ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮔﻔﺖ -ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺟﻮاﺑﺶ ﻣﯿﺎد. ﺑﺮدﯾﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺗﺨﺖ ﻧﺴﯿﻢ را ﮔﺮﻓﺖ و آن را ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺮد. ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ﻫﺎی ﻃﺒﻘﻪ دوم رﻓﺘﻨﺪ. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ .ﻣﺮﯾﻀﯽ در اﺗﺎق ﻧﺒﻮد و ﺑﺮدﯾﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در آﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﺴﯿﻢ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﯽ آﻣﺪ ، ﭘﺘﻮﯾﺶ را روی ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮد و ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯿﺰد. وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق رﺳﯿﺪﻧﺪ ، زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎز ﻫﻢ .ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد : ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﺰدﯾﮏ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ -ﭘﻨﺠﺮﻩ رو ﺑﺮات ﺑﺎز ﮐﻨﻢ؟! .ﻧﺴﯿﻢ ﺳﮑﻮت ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮﻩ رﻓﺖ ﮐﻤﯽ آن را ﺑﺎز ﮐﺮد و روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻧﺴﯿﻢ : ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ -ﭘﺮﺳﺘﺎر ﮔﻔﺖ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ... !ﻧﺴﯿﻢ : ﺷﻨﯿﺪم ﺑﺮدﯾﺎ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺑﺮای ﺧﻮدش .ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ، ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮد : ﺧﻮدش را روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ -دوﺳﺘﻢ دارﻩ ﻣﯿﺎد اﯾﻨﺠﺎ : ﻧﺴﯿﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد و ﺑﺮدﯾﺎ اداﻣﻪ داد -ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮدﻩ. ﯾﻌﻨﯽ ﻃﺮح و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ .ی ﻣﻦ ﺑﺎ اون ﺑﻮدﻩ ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎز ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ. ﺑﺮدﯾﺎ ﮐﻼﻓﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ دﻧﺪاﻧﻬﺎی ﺟﻠﻮﯾﺶ ، اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎرﻩ ی دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻌﺪ از آن ﻟﺒﺶ را ﻫﻢ ﮔﺎز : ﮔﺮﻓﺖ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ دﻟﺨﻮری ﮔﻔﺖ -اداﻣﻪ ﺷﻮ ﺑﮕﻢ؟! : ﻧﺴﯿﻢ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﮔﻔﺖ -ﻫﺮﺟﻮر راﺣﺘﯽ! !ﺑﺮدﯾﺎ : ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ دﺧﺘﺮی ازدواج ﻧﮑﺮدم ﻧﺴﯿﻢ !ﻧﺴﯿﻢ : ﺗﻮ ﮐﻪ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﺑﺮدﯾﺎ : اوﻧﺎ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ی ﻣﻨﻮ دﯾﺪن و ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ .ﺧﻮرد : ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ -ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯽ اﻟﻤﺜﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮی! ... ﺑﺮدﯾﺎ : وﻟﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ! ... ﭼﻮن ﻧﺴﯿﻢ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﺶ را ﺗﯿﺰ ﺗﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺣﺮف ﺑﺮدﯾﺎ را واﺿﺢ ﺗﺮ : ﺑﺸﻨﻮد. ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﻔﺴﯽ از روی ﺣﺮص ﺑﯿﺮون داد و ﮔﻔﺖ -ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﮏ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدم و ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ. ﻣﻦ ﺗﻮ رو ... دوﺳــــ : ﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮﯾﺪ ﻣﯿﺎن ﺣﺮﻓﺶ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ -ﺑﺴﻪ! ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ درب اﺗﺎق اﻧﺪاﺧﺖ. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد : و ﻧﻔﺴﯽ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﯿﺮون داد و ﮔﻔﺖ -ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﻋﻤﻮم اﯾﻦ درﺳﺖ! ... وﻟﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎ ﻓﺮاﻧﮏ ﻋﻘﺪ ﻧﮑﺮدم! ... ﻧﺎﻣﺰد ﻫﻢ ﻧﺒﻮدﯾﻢ. اون ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ زدم ، ﺗﺮاوﺷﺎت ذﻫﻦ زن ﻋﻤﻮم ﺑﻮدﻩ ، ﻧﻪ ﻣﻦ ﯾﺎ .ﺧﺎﻧﻮادﻩ م! ... اﯾﻨﻮ ﺑﻔﻬﻢ ﻧﺴﯿﻢ ﻓﻮراً ﺳﺮش را از زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺑﯿﺮون آورد. ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺻﻮرﺗﺶ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ ﺣﺮص ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ. ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺴﺖ و دوﺑﺎرﻩ ﺑﺎز : ﮐﺮد. دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ را روی ﻫﻢ ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ -ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺮات ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺧﺒﺮ ازم !ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ؟ : ﺑﺮدﯾﺎ ﻓﻮراً ﮔﻔﺖ -ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﮕﯿﺮم. وﻟﯽ دﺳﺘﺮﺳﯽ .ﺑﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ : ﻧﺴﯿﻢ ﭘﻮزﺧﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ -ﻣﮕﻪ ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺖ ﮐﻮﯾﺮ؟! ... ﭼﻪ ﺣﺮﻓﺎ! ﺑﺮدﯾﺎ : ﺑﺎور ﮐﻦ از ﮐﻮﯾﺮ ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮد. ﺗﻮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ !ﺷﺮﮐﺘﯽ ﻧﺒﻮدی ﮐﻪ ﺳِﺮی ﺑﺎﺷﻪ؟ ﻧﺴﯿﻢ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ی ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎی ﺑﺮدﯾﺎ را : ﻧﺪاﺷﺖ ، ﮔﻔﺖ -ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﺑﺲ ﮐﻦ! : ﺑﻌﺪ ﺳﺮش را دوﺑﺎرﻩ زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ -ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ دو ﺳﺎل ﺗﻮ اون ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻮﻓﺘﯽ ﭼﻪ !ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯿﮑﺮدی ﮐﻪ اﺻﻼً ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﺣﺮﻓﯽ ازش ﺑﺰﻧﯽ ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﻐﻀﺶ ﺑﮕﯿﺮد. ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﺑﺮای ﻧﺴﯿﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ. دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ی ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺷﺪﻩ : ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ. آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ -دو ﺳﺎل ﭘﯿﺶ وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ از ﮐﻨﺎرت ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ رو ﯾﺎدﺗﻪ؟! : ﻧﺴﯿﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد. ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ -ﺑﻬﺖ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ؟! ﻧﺴﯿﻢ ﻫﻢ ﺑﻐﻀﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺘﻮ را ﮐﻨﺎر زد