11 رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ

11 رﻣﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ

ﺳﺘﺎر ﺟﻠﻮی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن واﯾﺴﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺗﺎ ﻣﻨﻮ دﯾﺪ اوﻣﺪ : ﺟﻠﻮ و ﮔﻔﺖ -اﺣﺴﺎن ﺑﯿﭽﺎرﻩ ﺷﺪی! ... اﺣﺴﺎن ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪی! ... اﺣﺴﺎن !ﺧﺎک ﺗﻮ ﺳﺮ ﺷﺪی ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﯿﺰد ﺗﻮ ﺳﺮش ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﻻن واﻗﻌﺎً داﯾﯽ ﯾﻪ ﻃﻮرﯾﺶ ﺷﺪﻩ. ﺗﺎزﻩ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﻣﺸﮑﯽ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮد. ﯾﻪ : آن ﻫﻮل ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ -ﭼﺘﻪ؟ ... ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ... ﻣﺜﻞ آدم ﺣﺮف ﺑﺰن ﺑﺒﯿﻨﻢ. : ﺳﺘﺎر ﯾﻪ ﮐﻢ آروم ﺷﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﺷﺮوع ﮐﺮد -اﺣﺴﺎن ﺧﺎک ﺗﻮ ﺳﺮ ﺷﺪی! ... اﺣﺴﺎن ﻓﺮق ﺳﺮت ﭘﺮ از ﺧﺎک !ﺷﺪ! ... اﺣﺴﺎن ﺧﺪا ﺑﻪ دادت ﺑﺮﺳﻪ : ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ -ﮐﻮﻟﯽ ﺑﺎزی در ﻧﯿﺎر زﺷﺘﻪ! ... ﻣﻠﺖ دارن ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺖ! ... دﯾﻮاﻧﻪ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ... داﯾﯽ ﻃﻮرﯾﺶ ﺷﺪﻩ؟ ... ﭼﺮا ﻣﺸﮑﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪی؟ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺰدک ﺳﻼم و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ : رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ -اﺣﺴﺎن ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺮاب ﺷﺪی ... اﺣﺴﺎن ... : ﻧﺬاﺷﺘﻢ اداﻣﻪ ﺑﺪﻩ و ﻓﻮراً ﮔﻔﺘﻢ -ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮدم اﮔﻪ ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ زر زﯾﺎدی ﺑﺰﻧﯽ ، ﻣﻦ .ﻣﯿﺪوﻧﻢ و ﺗﻮ! ... آدم ﺑﺎش دﯾﮕﻪ : ﺑﻌﺪ ﻓﻮراً آروم ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ -آدم ﺑﺎﺷﻢ دﯾﮕﻪ؟ -آرﻩ ﺳﺘﺎر : داﯾﯽ ت ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ. وﻟﯽ ﺑﺪون ﮐﻪ ﺑﺪﺑﺨﺖ !ﺷﺪی -ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﺸﮑﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪی؟ ﺳﺘﺎر : ﻧﻪ! ... ﻣﺸﮑﯽ ﻟﺒﺎس زﯾﺮﯾﻢ ﺑﻮد. ﮐﺘﻤﻮ در آوردم ﺗﺎ ﻣﺸﮑﯿﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ اﯾﻦ آﻩ و ﺷﯿﻮﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ .رﻧﮓ و ﺑﻮی واﻗﻌﯽ ﺑﮕﯿﺮﻩ ، -ﮐﻪ ﭼﯽ؟ ﺳﺘﺎر : ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺳﯽ -ﺧُﺐ آﺧﺮش ﭼﯽ؟ .ﺳﺘﺎر : ﻫﯿﭽﯽ ... ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ : رو ﺑﻪ ﻣﺰدک ﮔﻔﺘﻢ -اﺣﻤﻘﻮ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ؟! : ﻣﺰدک ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ -ﯾﻪ ﺳﺮی وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎش ﻣﺜﻞ ﻣﻨﻪ. آﻓﺮﯾﻦ آﻓﺮﯾﻦ -ﻣﻨﻮ ﺑﮕﻮ ﮔﯿﺮ دو ﺗﺎ ﺧﻞ و ﭼﻞ اﻓﺘﺎدم. داﯾﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ درب ورودی و ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﻗﺴﻤﺖ : ﭘﺬﯾﺮش ﮐﻪ ﺳﺘﺎر ﮔﻔﺖ -ﺑﯿﺎ ﻃﺒﻘﻪ ی ﺑﺎﻻﺳﺖ. ﺑﺎ ﻫﻢ رﻓﺘﯿﻢ ﺑﺎﻻ و دﯾﺪم ﻫﻤﻪ ﺟﻤﻌﻦ. اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﺎر !و زﻧﺪﮔﯽ دارن ﻋﻤﻮ ﺳﻬﻨﺪ و زن ﻋﻤﻮ ﺑﺎ زن داﯾﯽ و ﻣﺎﻣﺎن و اﻟﻨﺎز و ﻣﻮﻧﺎ !و ﺣﺘﯽ ﻋﺮﻓﺎن ﺑﺎز ﻋﺮﻓﺎن درﺳﺸﻮ ﭘﯿﭽﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮد! ... ﭘﺴﺮﻩ ی ﺑﺎزﯾﮕﻮش !ﻓﻘﻂ دﻧﺒﺎل ﯾﻪ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﭙﯿﭽﻮﻧﻪ رﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮ و ﺳﻼم و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺮدم و ﺑﻪ : ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻔﺘﻢ -ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟! ... ﺷﻤﺎ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪادی؟ ﻣﺎﻣﺎن : ﻣﮕﻪ ﺳﺘﺎر ﺑﻬﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاد؟ : ﺳﺘﺎر ﭘﺮﯾﺪ وﺳﻂ ﺣﺮﻓﻤﻮن و ﮔﻔﺖ -ﭼﺮا ﻣﻦ ﺧﺒﺮ دادم. ﻣﻦ ﻣﻦ -ﺧُﺐ ... ﻓﻬﻤﯿﺪم ... داﯾﯽ ﭼﻄﻮرﻩ؟ ، ﺳﺘﺎر : داﯾﯽ ﺗﻢ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ. ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﭘﯿﺶ دﮐﺘﺮش .ﻣﻦ -دارم از ﻣﺎﻣﺎن ﺳﺆال ﻣﯿﮑﻨﻤﺎ .ﺳﺘﺎر : ﻣﻦ داﻣﺎدﺷﻢ ، ﻣﻦ : ﺑﻌﺪ آروم در ﮔﻮﺷﻢ ﮔﻔﺖ -و ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺮت ... ﺧﻮاﻫﺮت زﻧﻪ ﻣﻨﻪ ، ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟! ﺑﺎ ﮐﻒ دﺳﺘﻢ زدم ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ش و ﻫﻮﻟﺶ دادم اوﻧﻮر ﺗﺎ .ﺣﺮﻓﺎی ﻣﻦ و ﻣﺎﻣﺎن رو ﻧﺸﻨﻮﻩ زﻧﺪاﯾﯽ و ﻣﻮﻧﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدن .و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮدن -اﯾﻨﺎ ﭼﺮا ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﻣﺎﻣﺎن؟! : ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ -داﯾﯽ ت ﺣﺎﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻩ ... : راﻧﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﺮدﯾﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯿﮕﻔﺖ -ﺗﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﺮو ... ﺗﻨﺪ ﺗﺮ ... ﺳﺮش اﻧﮕﺎر ﺧﻮن رﯾﺰی دارﻩ راﻧﻨﺪﻩ ﻫﻮل ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ... ﺣﺪود 20 ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ و : ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﺮای ﭘﺪرش ﺑﻮد. ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب زﯾﺎد ﮔﻔﺖ -آﻗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻦ داﺷﺘﻢ راﻩ ﺧﻮدﻣﻮ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ... وﻟﯽ ... ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯿﺎن ﺣﺮﻓﻬﺎی او ﭘﺮﯾﺪ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ : اول ﺻﺒﺤﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﻮن ﺧﻠﻮت داﺷﺘﯽ ﺑﺎ-120 ﺗﺎ !ﻣﯿﺮﻓﺘﯽ. ﭼﻪ ﺧﺒﺮﺗﻪ آﺧﻪ ﻣﺮد ﺣﺴﺎﺑﯽ؟ .ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد .10 دﻗﯿﻘﻪ ی ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن آﻧﺠﺎ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ اورژاﻧﺲ رﻓﺖ و ﻫﻤﺮاﻩ دو ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻣﺪ. ﻧﺴﯿﻢ را روی ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اورژاﻧﺲ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اورژاﻧﺲ ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ ، ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ رو ﺑﻪ ﺑﺮدﯾﺎ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻨﺪ : ﺗﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻓﻮق اﻟﻌﺎدﻩ ﺗﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮد ، ﮔﻔﺖ -ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﮕﯿﺪ ﻣﻮاﻇﺐ اﯾﻦ آﻗﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﯿﺎد. : ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﺳﺮش ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ -ﭘﻠﯿﺲ؟! ... ای ﺧﺪا ... ﺑﻪ اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ اﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﻣﻪ. داﺷﺘﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ داﻧﺸﮕﺎﻩ ... اﮔﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮ ﮐِﺶ رﻓﺘﻢ ، ﻣﻨﻮ ﻣﯿﮑﺸﻪ! ... ﺗﺎزﻩ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ... ﺗﺼﺎدﻓﻢ ﮐﺮدم : ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر زد زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ و ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻫﻢ ﮔﻔﺖ -در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺧﻄﺎﯾﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﯾﻦ! ... دﻋﺎ ﮐﻦ زﻧﺪﻩ !ﺑﻤﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﻋﺪاﻣﺖ ﻧﮑﻨﻦ ﭘﺴﺮ ﺟﻮن اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﮐﻨﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد. ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دﻟﺶ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭘﺴﺮ ﺳﻮﺧﺖ و ﺧﻮدش را ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﺎت اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻧﺴﯿﻢ از ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﭘﯿﺎدﻩ ﺷﻮد. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ اﺻﺮار او را در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﮕﻪ دارد. وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﺎر از ﮐﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﭼﺎرﻩ ﻣﯽ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ی اﯾﻨﻬﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن را ﺧﺒﺮ ﮐﺮد و او ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ زﻧﮓ زد و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻃﺮف اورژاﻧﺲ ﺑﻪ راﻩ .اﻓﺘﺎد ﺗﺎ ﭘﯽ ﮔﯿﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﻧﺴﯿﻢ ﺷﻮد ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد. از دو ﻃﺮف ﭘﻠﻪ ﻣﯿﺨﻮرد ﺗﺎ ﺑﻪ درب اﺻﻠﯽ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮﺳﺪ. وﺳﻂ ﻫﻢ راﻩ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺮای ﻋﺒﻮر اﻓﺮاد ﺑﺎ وﯾﻠﭽﺮ ﺑﻮد. ﺑﺮدﯾﺎ از درب ﮐﺸﻮﯾﯽ وارد ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورودش ، ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮش در ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ اﻓﺘﺎد. ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد و ﮔﻮﺷﻪ ای از ﺳﺎﻟﻦ ، ﺗﺨﺖ ﯾﮏ ﻣﺮﯾﺾ ﺑﻮد و روی آن ﻣﺮﯾﻀﯽ ﺑﺎ ﺳﺮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮد. ﮔﻮﺷﻪ ای دﯾﮕﺮ ، ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻢ و آﻗﺎ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و دارو و دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺑﯿﻤﻪ دﺳﺘﺸﺎن ، ﺑﻮد. ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺟﻮان