ﺑﺎﺑﺎ:ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ.ﮐﺎر ﭘﯿﺶ اوﻣﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ. ﻏ

ﺑﺎﺑﺎ:ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ.ﮐﺎر ﭘﯿﺶ اوﻣﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ. ﻏﺰل و ﻋﺮﺷﯿﺎ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻫﺎﺷﻮن ﺷﺮوع ﺷﺪ.اﻣﺎ ﻣﻦ

ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﺒﯿﺮی:ﭼﺮا آﻗﺎ ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ.ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪﯾﻦ ﻧﻤﮏ آﺑﺮود ﻫﻢ ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﺑﺎ:ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ام ﺑﻪ ﺧﺪا.دادﮔﺎﻩ

رو ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ اﻣﻮن ﺧﺪا ﺳﭙﺮد ﻣﺎﻫﻢ زﯾﺎد ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻧﺪارﯾﻢ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻟﻪ:ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻮدن ﻫﻢ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻫﺎرو دارﻩ

دﯾﮕﻪ ﺑﺎﺑﺎ:آرﻩ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﺎﻣﺎن:ﻣﺎﻫﻨﻮز ﺑﺎزار ﻧﺮﻓﺘﯿﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﺑﺎ:اﺷﮑﺎل ﻧﺪارﻩ.ﺻﺒﺢ ﺑﺮﯾﺪ.ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺳﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ.ﭘﺲ ﻓﺮدا

ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺳﺮﮐﺎر ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ زود ازﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﺮﯾﺪ.ﯾﮑﻢ ﺗﻮ ﺑﺎزار روز ﻧﻮﺷﻬﺮ ﻗﺪم زدﯾﻢ و ﮐﻠﻮﭼﻪ و رب

واﻧﺎر و ﻣﺎﻫﯽ و ﮐﻠﯽ ﺳﺒﺰی و ﭼﯿﺰﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ. دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ واﺳﻪ ﺳﻮرن و ﻣﺘﯿﻦ ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ ﺑﮕﯿﺮم.رﻓﺘﻢ

ﺗﻮ ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﭼﻮﺑﯽ داﺷﺖ... ﯾﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺮد ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺑﻮد رو واﺳﻪ

ﻣﺘﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ...ﺑﺰگ وﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮد.ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ دﮐﻮری ﺑﺰارﻩ ﺗﻮ اﺗﺎﻗﺶ... ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﯾﻪ ﻗﻠﺐ ﭼﻮﺑﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ.ﯾﻪ

ﻗﻠﺐ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮراخ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﻗﻠﺒﯽ ﺷﮑﻞ داﺷﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪف ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﮐﺎﻣﻼ ﺻﻨﺎﯾﻊ

دﺳﺘﯽ ﺑﻮدﻧﺶ رو ﻧﺸﻮن ﻣﯽ.داد. -ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ آﻗﺎ اﯾﻦ ﻗﻠﺒﻪ ﭼﻨﺪﻩ؟ ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ:ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪارﻩ73 ﺗﻮﻣﻦ ﻋﺴﻞ:ﭼﺮا اﯾﻨﻘﺪر

ﻗﯿﻤﺘﺶ ﺑﺎﻻﺳﺖ؟ ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ:ﻫﻢ ﮐﺎر دﺳﺘﻪ ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ آﺑﺎژورﻩ ﻫﻢ ﻣﻮزﯾﮑﺎﻟﻪ ﯾﮑﻢ ﺑﻬﺶ دﻗﺖ ﮐﺮدم دﯾﺪم آرﻩ راﺳﺖ

ﻣﯽ ﮔﻪ.ﺧﯿﻠﯽ ﭼﺸﻤﻢ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ:ﺑﯿﺎرم ﺑﺮاﺗﻮن؟ ﻋﺴﻞ:ﺑﻠﻪ ﺑﻠﻪ...ﺣﺘﻤﺎ ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ ﻗﻠﺒﻪ رو واﺳﻢ

آورد.ﺑﻬﻢ ﻃﺮﯾﻘﻪ ﮐﺎرﮐﺮدﻧﺶ رو ﯾﺎد داد.ﻗﻠﺒﻪ رو ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﭼﻮب ﺑﻮد وﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ.ﻧﻮر ﻫﺎی رﻧﮕﯽ رﻧﮕﯽ داﺷﺖ.ﻣﻨﻢ

ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ اﯾﻦ ﺟﻮر ﭼﯿﺰﻫﺎ. ﻋﺴﻞ:اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﺪوﻧﻪ اس؟ ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ:ﻧﻪ ﺑﺎزﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻋﺴﻞ:ﭘﺲ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ دو ﺗﺎ ﺑﻬﻢ

ﺑﺪﯾﺪ ﻓﺮوﺷﻨﺪﻩ:ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺘﻤﺎ 140 ﺗﻮﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﺮدم و اوﻣﺪم ﺑﯿﺮون.دﺳﺘﻢ ﭘﺮ ﺑﻮد.ﺳﺮﯾﻊ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ و

ﮔﺬاﺷﺘﻤﺸﻮن ﺗﻮ ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ و دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﯿﻨﯿﺎ.ﯾﮑﻢ دﺳﺘﺒﻨﺪ و ﮔﻮﺷﻮارﻩ ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ ﻫﻢ

ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ و راﻩ اﻓﺘﺎدﯾﻢ ﺳﻤﺖ وﯾﻼی ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻬﻨﺎز... ....... ﺧﺎﻟﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎن رو ﺑﻮﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد،ﮔﻔﺖ:ﺣﺎﻻ

ﺑﻮدﯾﺪ دﯾﮕﻪ ﺑﻬﻨﺎز ﺟﻮن.آﺧﻪ ﺗﺎزﻩ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮدﯾﺪ ﻣﺎﻣﺎن:ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ ﮐﺎر ﻋﻠﯿﺮﺿﺎﺳﺖ دﯾﮕﻪ ﻋﺮﺷﯿﺎ:ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ

ﺑﺮﮔﺮدم ﺷﯿﺮاز ﺧﺎﻟﻪ:ﺧﺎﻟﻪ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻩ ﺑﺎزم ﺑﯿﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﺎﺑﺎ:ﭼﺸﻢ ﻣﻬﻨﺎز ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎﺑﺎ و ﻋﺮﺷﯿﺎ و ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﭼﻤﺪون

ﻫﺎرو ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎ. ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ زد رو ﺷﻮﻧﻪ ی ﺑﺎﺑﺎ و ﮔﻔﺖ:اﯾﻦ اوﻣﺪم ﻗﺒﻮل ﻧﺒﻮدﻫﺎ ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺧﺎن ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ

ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﺳﺮی ﺗﮑﻮن داد و ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻟﻪ و آﻗﺎی ﮐﺒﯿﺮی و ﮐﯿﻮان رو ﺑﻮﺳﯽ ﮐﺮد. ﺑﻌﺪ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از ﻫﻤﻪ ﺑﺎ

ﺳﺮ ازﮐﯿﻮان ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﻮاﺑﻢ رو داد. ﮐﯿﻮان:ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ.ﻓﻘﻂ ﺣﺮف ﻫﺎم ﯾﺎدت ﻧﺮﻩ.ﺑﯿﺎ ارﺷﺪ ﺛﺒﺖ

ﻧﺎم ﮐﻦ.ﺑﯿﺎ ﮐﻼس ﻫﺎی ﻣﻦ.ﯾﺎﺳﻤﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻋﺴﻞ:ﺳﺮی ﺗﮑﻮن دادم وﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﻮﻣﺎﺷﯿﻦ.ﺷﯿﻄﻮﻧﻪ

ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﭘﻮزش رو ﺑﺰﻧﻢ ﻫﺎ.اﻣﺎ ﯾﻪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪﻩ.ﺗﻮ آدﻣﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ راﺿﯽ

ﺷﯽ.ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻐﻠﺖ ﮐﺸﯿﺪی ﮐﻨﺎر.اﻻن دوﺑﺎرﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮی ﺳﺮاغ درﺳﺖ...ﻧﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﯿﻮان

...ﻗﯿﺪ درس رو ﺑﺰﻧﯽ

ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺟﺎدﻩ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ.دوﺑﺎرﻩ ﺗﺎدم ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪم وﺷﺐ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺣﺎﺿﺮی رﻓﺘﻢ ﺗﻮ اﺗﺎﻗﻢ وﭼﻤﺪون

ﻫﺎم رو ﺑﺎزﮐﺮدم وﻟﺒﺎس ﻫﺎم رو رﯾﺨﺘﻢ ﺗﻮ ﺳﺒﺪ رﺧﺖ ﭼﺮک ﻫﺎ.آﺑﺎژورﻫﺎرو از ﺟﺎﺷﻮن در آوردم.دادﻩ ﺑﻮدم ﺑﻪ آﻗﺎﻫﻪ

ﺧﻮﺷﮕﻞ اﺳﻢ ﻣﻦ و ﺳﻮرن رو روی ﻫﺮ دو آﺑﺎژور ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺣﮏ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر

ﺑﻪ ﺳﻮرن ﺑﻔﻬﻤﻮﻧﻢ دوﺳﺘﺶ دارم. ﺗﻮاﯾﻦﻣﺪت ﻫﻤﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻋﺎدت ﮐﺮدم ﺑﻬﺶ اﻣﺎ اﻻن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم

اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻋﺎدت ﺳﺎدﻩ ﻧﯿﺴﺖ...ﭼﻮن اﮔﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ اﯾﻦ 3.4روزﻩ ﺑﯿﺨﯿﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﺷﺪم... ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﺮﻓﺘﻢ ﻓﺮدا ﺑﺮم

ادارﻩ و ﮐﺎدو وﺳﻮﻏﺎﺗﯽ ﻫﺎی ﻣﺘﯿﻦ و ﺳﻮرن رو ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺪم.ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻤﻮﻧﻢ.ﻣﺮﺧﺼﯿﻢ رو ﻣﺼﺮف

ﻧﮑﺮدم.ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﺘﯿﻦ و ﺳﻮرن ﻫﻢ ﻗﯿﺪ دﻩ روز ﻣﺮﺧﺼﯽ رو زدن و ﺑﻌﺪ از دوﺳﻪ روز رﻓﺘﻦ

ﺳﺮﮐﺎر ﻣﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮﮔﺮدم. آﺑﺎژور ﺧﻮدم رو ﮐﻮک ﮐﺮدم و ﮔﺬاﺷﺘﻢ روی ﻋﺴﻠﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﻢ.ﺑﺎﺻﺪای ﻗﺸﻨﮕﺶ

.ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد... ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻋﺖ 7 ﺳﺮﺣﺎل از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪم و ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﻪ دوش ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻟﺒﺎس ﻓﺮﻣﻢ رو ﭘﻮﺷﯿﺪم

ﻫﻨﻮزﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺳﻪ ﺳﺎل از دﯾﺪن ﺧﻮدم ﺑﺎ اون ﻟﺒﺎس ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻮی آﯾﯿﻨﻪ ﮐﻠﯽ ذوق ﻣﯽ ﮐﺮدم وﮐﻠﻪ ﻗﻨﺪ ﺗﻮ دﻟﻢ آب

ﻣﯽ ﮐﺮدن.ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ ﻫﺎی ﺳﻮرن و ﻣﺘﯿﻦ رو ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎی ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدم. ﺑﺮدم ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ

ﻣﺎﻣﺎن از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ داد زد:ﻋﺴﻞ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﭼﯽ ﭘﺲ ﻋﺴﻞ:ﻣﯿﺎم اﻻن ﻣﺎﻣﺎن ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ.ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ

ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﺎﻧﻪ ای ﺑﺮرﺳﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﯿﺰی ﺷﺪﻩ ﻣﺎﻣﺎن؟ ﻣﺎﻣﺎن:ﻣﮕﻪ ﺗﻮ

ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ؟ﮐﺠﺎ داری ﻣﯽ ری؟ ﻋﺴﻞ:ﻣﻦ آدﻣﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺸﯿﻨﻢ ﻣﺎﻣﺎن.ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻌﺪ

ﯾﮑﻤﻢ واﺳﻪ ﻣﺘﯿﻦ ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﯽ رم ﺑﻬﺶ ﺑﺪم ﻣﺎﻣﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﺗﯿﺰش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎم و ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ

ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﻣﺘﯿﻦ؟ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ رو از ﻣﺎﻣﺎن ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮد.ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش ﻧﮕﺎﻫﻢ رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮ

ﭼﺸﻢ ﻫﺎش و ﺑﺎﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺲ ﮐﯽ؟ ﻣﺎﻣﺎن زد رو ﺑﯿﻨﯽ ﻣﻮ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ و ﺳﯿﺎ