" اُردیبهشت "را می شود یک گوشه تکیه زده به دیوار نشست پاه

" اُردیبهشت "را می شود یک گوشه تکیه زده به دیوار نشست پاها را جمع کرد توی بغل و آرام آرام عاشقی کرد...

اُردیبهشت را می شود آرام آرام مُرد...

به من باشد می گویم هیچ عشقی نباید توی اردیبهشت تمام شود، هیچ دِلی نباید توی اُردیبهشت بگیرد، تنگ شود...

اصلاً اُردیبهشت را باید دوباره از نو عاشق شد...

بهار باید اوّلِ جادهء دل بستن باشد، اوّلِ عاشقی کردن ها...

اُردیبهشت را باید کامل عاشقی کرد...

آن زمان که دِلت و احساست بنفشِ ملایم است و دنیا عینِهُو رنگین کمانِ چند رنگ عشوه می آید و چشمک می زند...

اُردیبهشت را باید روی دور آهستهء زندگی گذاشت و زندگی کرد...

اُردیبهشت را باید از پشتِ تمام ِشال های نخیِ رنگی به تماشا نشست...

ملایم، آرام، یواش...

دقیقاً "یواش"...

#تَوَلُدَم_مُبارک @};-


25 اُردیبهشت 1399