خوب گوش کن رفیق،

خوب گوش کن رفیق،
هروقت احساس کردی حرفی تو دلت هست و سنگینی میکنه،
همون لحظه‌هایی رو میگم که میخوای از بغض‌های خفته توی گلوت خلاص بشی،
توی این مواقع نمیخواد دنبال کسی بگردی،
و سفره دلت رو پیشش باز کنی..
یه جای دنج پیدا کن،
بشین یه دل سیر با خدا حرف بزن،
گلایه کن،
اصلا فحش بده..
اگه تو بهت گفت، بیا تف کن تو صورت من،
زار زار گریه کن تا خالی بشی،
تنها رفیقی که میتونی رو درد و دل کردن باهاش حساب کنی و بعد پشیمون نشی فقط خداست..
عزیز من،
دل جایگاه ویژه خدا ست،
پس هر مشکلی هم داره با صاحبش درمیون بزار..
تجربه ثابت کرده با بنده خدا حرف زدن چیزی جز پشیمونی نداشته و نداره