مطمئن باش که روزی جگرت خواهد سوخت

مطمئن باش که روزی جگرت خواهد سوخت
ای کــه بـی عـذر و خـطایی جگــرم سوزاندی

گفتــه بــودم کــه طبـیب دل بیمــار منی
لااقــل بهــر مــداوای دلــم مـی مــانــدی

بـه تـو گفتم که اعـوذ بک ای بی انصاف
به پناه آمده بودم _ ولی از خود رانـدی

من غزل گوی تو بودم _ تو ولی شعر مرا
ای خدا ..آه .. برای چه کسی می خواندی؟

رفــتنت زلـزلــه ای بــود کـه ویـرانـم کرد
همچــنان اَرگ ، سـراپــای مـرا لــرزانــدی