من که با پاییز چشـــمان تو شاعر میشوم

من که با پاییز چشـــمان تو شاعر میشوم
در غزل گفتن برایت خوب مـــاهر میشوم
باد می پیچد درون خـــــــرمن گیسوی تو
رو نگردانی گلم آزرده خاطـــــــــر میشوم
جذبه ای دارد دوچشم خوشگل آهویی ات
ای به قربان نگاهت حـــــظ وافــر میشوم
خوشتراشی توی کوچه میدرخشی نازنین
توی قاب پنجــــره، محـــو مناظر میشوم
در هوای عشق تو قشــــلاق و ییلاقم براه
روی امواج خیالاتم عشـــــــــــایر میشوم
قبله گاه اول و آخر تویی خاتون عـــــشق
سجده گاهم میشوی، هـر روز زائر میشوم
کفش را پا کرده ام بار سفـــــر آماده است
با اشارت های تــو، قطعا مسافـــر میشود