وقتایی که میخواستم اضافه کار وایسم یا هفت صبح برای رفتن ب

وقتایی که میخواستم اضافه کار وایسم یا هفت صبح برای رفتن به سرکار آماده بشم حالم از این دنیا و آدماش بهم میخورد
تو اون شلوغی مترو و ترافیک تو خیابون کلافه میشدم و دلم میخواست یه تفنگ بردارم شلیک کنم تو سرم و راحت شم...
اما یه همکار داشتم...
این لعنتی انگار خستگی براش معنا نداشت
با ذوق و شوق اضافه کار وایمیساد
حتی تو اون شلوغی مترو و صدای بوق ماشینا همیشه لبش خندون بود
وقتی میرسیدم سرکار همیشه اون بود که پر انرژی صبحانه رو آماده میکرد
دیگه یه روز طاقتم تموم شد و پرسیدم فلانی چی تو زندگیت یا چمیدونم تو وجودت داری که انقدر به این زندگی مسخره امید داری و همیشه پر انرژی و با لبخندی...
گفت رفیق...
میدونی...
آدم که دلخوشی داشته باشه همه چی واسش قشنگ میشه
هیچوقت خسته نمیشه
چون هر وقت خسته شد،هر وقت ناامید شد،هر وقت کم آورد وقتی به این فکر میکنه یکی رو داره که نگرانشه،عاشقشه،تمام این خستگی و اضافه کاری و اعصاب خوردیا به امید رسیدن به اون هستش هیچوقت احساس خستگی و ناامیدی نمیکنه...
غروب که برگشتم خونه...
بارون به شیشه میزد و خیره شدم به آسمون
رفیقم راست میگفت
خیلی شرطِ آدم تو زندگیش یکی رو داشته باشه که به وجودش،به حضورش دلش رو خوش کنه....
میدونی رفیق دلخوشی که باشه همه چی واست قشنگ میشه...
ترافیک،مترو،اضافه کار،بارون،.... .

#دلخوشیم...😔
#کاش_بودی.....