چراغ قرمز های شهر...

چراغ قرمز های شهر...
دوستشان دارم...برعکس حس شما نسبت به آنها.
آخر حداقل این ها با من مهربانند و به حرف هایم گوش میدهند...
برعکس زندگی...
پشت هر چراغ قرمز که میمانم لبخندی میزنم و چشمانم را میبندم...
مدام صدای آوازه'گل پامچالت' در ذهنم تکرار میشود.
مدام....
مدام....
مدام....
و با صدای بوق به این مدام ها پایان میدهم.
هنوز مردم این شهر نمی فهمند که بیفرهنگی ست،وسط اجرا کات بدهی.
مردم این شهر نمی فهمند که موسیقی فقط به زمان مکان بند نیست...
انان نمی فهمند که موسیقی در بعد دیگر زمان و مکان هم میتواند باشد.
یا اصلا نباشد...
عزیزکم!
دلم از این مردمان به قول خودشان مدرن به تنگ آمده.
دلم از این گل فروش های بدون گل پامچال به تنگ آمده.
دلم از این چراغ قرمز...
آه اصلا میخواستم درمورد چراغ قرمز حرف بزنم...
باز هوش حواسم رفت سمت گل پامچال.
ولش کن دوباره مینویسم:
چراغ قرمزهای شهر...