پسری که حق انتخاب داشت=A boy who had the right to choose
پارت سوم موضوع:شروع زندگی جدید ۲
__________________________________________________________________
خلاصه:دراکو در سال ۱۹۰۱ بیدار می شود...
__________________________________________________________________
لوسیوس گفت:《فقط می خواستم به هردوی شما بگویم که اخیرا تغیری در ذهنم ایجاد شده است. نارسیسا، می‌دانم قبل از تولد دراکو و چند سال بعد از تولدش، به شدت با ارباب تاریکی همکاری میکردم، اما اولویت‌های من تغییر کرده است. من دیگر نمی خواهم آن مرد باشم.》 لوسیوس جرعه جرعه جرعه قهوه اش را نوشید تا به نارسیسا اجازه دهد آنچه را که گفته بود پردازش کند.
نارسیسا گفت:《خب، من انتظار چنین چیزی را نداشتم، اما من به شما افتخار می کنم.》 نارسیسا به گرمی لبخند زد و لوسیوس به دراکو چشمکی زد.
دراکو گفت:《پدر، من می دانم که مالفوی ها به طور سنتی به اسلیترین دسته بندی شده اند، اما اگر من را در جای دیگری بگذارند چه؟" دراکو به پدرش نگاه کرد. می‌دانست چه می‌خواهد بگوید، اما برای مادرش که از وضعیت بی‌خبر بود نمایشی به نمایش گذاشت.
لوسیوس گفت:《دراکو، تا زمانی که در مدرسه عملکرد خوبی داشته باشی، برای من مهم نیست که کلاه شما را کجا قرار می دهد. کلاه تصمیم می‌گیرد که برای کجا مناسب‌تر هستید.» لوسیوس به دراکو لبخند زد و نارسیسا به نظر می رسید که در آستانه اشک است.
نارسیسا زمزمه کرد:《لوسیوس...》
لوسیوس گفت:《نارسیسا، قول می‌دهم منظورم از هر کلمه‌ای که گفتم اینکه من دیگر کارم با ارباب تاریکی تمام شده است کاملا واقعی بوده. پسر ما آزاد است که خودش انتخاب کند. من می‌خواهم خانواده‌ام سالم باشند و آنها را خوشحال کنم.》 لوسیوس با قاطعیت صحبت کرد تا موضوع را ببندد و نارسیسا اشک هایش را پاک کرد.
لوسیوس ادامه داد:《من هر دوی شما را خیلی دوست دارم و می خواهم کسی باشم که هر دو به او افتخار می کنید.》 او تمام کرد.
نارسیسا گفت:《ما دوستت داریم، لوسیوس.》 نارسیسا دوباره زمزمه کرد، صدایش غلیظ از احساس بود.
هر سه نفر صبحانه خود را تمام کردند و از سال تحصیلی آینده صحبت کردند. دراکو برای «شروع» در هاگوارتز هیجان‌زده بود و با صدای بلند فکر می‌کرد که کلاس‌هایش چگونه خواهد بود. اگرچه چند ساعت پیش از مردی بالغ به نوجوانی ۱۱ ساله تبدیل شده بود، اما نمی‌توانست احساس کند که واقعاً یازده ساله است.
خاطرات جنگ مثل یک رویای بد به نظر می رسید و او از ملاقات با تئودور و انجام کارها این بار به درستی هیجان زده بود. او عهد کرد که هرمیون را زنده نگه دارد، حتی اگر او عاشق دیگری شود، او می تواند بنشیند و خوشحال باشد، زیرا می داند که اینطوری هرمیون حالش خوب است. (...continues)
__________________________________________________________________
یادداشت:ممنون برای حمایت هاتون تا پارت بعد خداحافظ.
__________________________________________________________________
خلاصه:دراکو در سال ۱۹۰۱ بیدار می شود...
__________________________________________________________________
لوسیوس گفت:《فقط می خواستم به هردوی شما بگویم که اخیرا تغیری در ذهنم ایجاد شده است. نارسیسا، می‌دانم قبل از تولد دراکو و چند سال بعد از تولدش، به شدت با ارباب تاریکی همکاری میکردم، اما اولویت‌های من تغییر کرده است. من دیگر نمی خواهم آن مرد باشم.》 لوسیوس جرعه جرعه جرعه قهوه اش را نوشید تا به نارسیسا اجازه دهد آنچه را که گفته بود پردازش کند.
نارسیسا گفت:《خب، من انتظار چنین چیزی را نداشتم، اما من به شما افتخار می کنم.》 نارسیسا به گرمی لبخند زد و لوسیوس به دراکو چشمکی زد.
دراکو گفت:《پدر، من می دانم که مالفوی ها به طور سنتی به اسلیترین دسته بندی شده اند، اما اگر من را در جای دیگری بگذارند چه؟" دراکو به پدرش نگاه کرد. می‌دانست چه می‌خواهد بگوید، اما برای مادرش که از وضعیت بی‌خبر بود نمایشی به نمایش گذاشت.
لوسیوس گفت:《دراکو، تا زمانی که در مدرسه عملکرد خوبی داشته باشی، برای من مهم نیست که کلاه شما را کجا قرار می دهد. کلاه تصمیم می‌گیرد که برای کجا مناسب‌تر هستید.» لوسیوس به دراکو لبخند زد و نارسیسا به نظر می رسید که در آستانه اشک است.
نارسیسا زمزمه کرد:《لوسیوس...》
لوسیوس گفت:《نارسیسا، قول می‌دهم منظورم از هر کلمه‌ای که گفتم اینکه من دیگر کارم با ارباب تاریکی تمام شده است کاملا واقعی بوده. پسر ما آزاد است که خودش انتخاب کند. من می‌خواهم خانواده‌ام سالم باشند و آنها را خوشحال کنم.》 لوسیوس با قاطعیت صحبت کرد تا موضوع را ببندد و نارسیسا اشک هایش را پاک کرد.
لوسیوس ادامه داد:《من هر دوی شما را خیلی دوست دارم و می خواهم کسی باشم که هر دو به او افتخار می کنید.》 او تمام کرد.
نارسیسا گفت:《ما دوستت داریم، لوسیوس.》 نارسیسا دوباره زمزمه کرد، صدایش غلیظ از احساس بود.
هر سه نفر صبحانه خود را تمام کردند و از سال تحصیلی آینده صحبت کردند. دراکو برای «شروع» در هاگوارتز هیجان‌زده بود و با صدای بلند فکر می‌کرد که کلاس‌هایش چگونه خواهد بود. اگرچه چند ساعت پیش از مردی بالغ به نوجوانی ۱۱ ساله تبدیل شده بود، اما نمی‌توانست احساس کند که واقعاً یازده ساله است.
خاطرات جنگ مثل یک رویای بد به نظر می رسید و او از ملاقات با تئودور و انجام کارها این بار به درستی هیجان زده بود. او عهد کرد که هرمیون را زنده نگه دارد، حتی اگر او عاشق دیگری شود، او می تواند بنشیند و خوشحال باشد، زیرا می داند که اینطوری هرمیون حالش خوب است. (...continues)
__________________________________________________________________
یادداشت:ممنون برای حمایت هاتون تا پارت بعد خداحافظ.
۲.۵k
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.