بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
اعداد نیز مانند حروف صداها خلقت خداوند متعال هستند و خداوند علیم و حکیم هیچ مخلوق نحسی نیافریده است. از هستی و خیر محض، به جز خیر صادر نمیگردد. پس نحس بودن عدد 13 یا روز 13 و سایر موارد بیان شده، همه خرافاتی است که از فرهنگهای دیگر به ایران و فرهنگ اسلامی و ایرانی نفوذ و رسوخ نموده است.
اگرقرار باشد عدد 13 نحس باشد، دلیلی نیست که فقط 13 فروردین نحس باشد، بلکه باید روز سیزدهم همه ماهها نیز نحس باشد. لذا چنان چه بیان شد نه عدد نحسی وجود دارد و نه روز نحس.
نحسی برخی از روزها که در قرآن کریم نیز تحت عناوین أَيَّامٍ نَحِسات و یا يَوْمِ نَحْس از آن یاد شده است، به عملکرد منحوس یک قوم بر میگردد که نتیجه اش نزول بلا در آن روز یا ایام به آن قوم بوده است. پس برای آنان که معذب شدهاند روز نحسی شد.
اما در عین حال در کتب تاریخی معتبر که به مراسمها و جشنهای ایران باستان و به ویژه ایام نوروز اشاره شده است، مطلب خاصی در خصوص سیزده به در ذکر نشده است و این مهم نشان میدهد که سابقه و تاریخچه سیزده بدر به قدمت و اعتبار نوروز نمیباشد.
عدم وجود تاریخچه معین و مستند برای سیزده بدر سبب گردید تا مبدأ پیدایش و شئون متفاوتی برای آن مطرح گردد.
آن چه که در سنت و رسوم ایرانیان از قدیم مرسوم بود، این است که ایام عید نوروز را تقسیم کرده بودند. چند روز 5 روز برای جشن درباریان، نظامیان و مؤبدان زرتشتی که با درباریان بودند چند روز - 5 روز برای تجار، بازرگانان و کسبه نامی و چند روز - 2 روز هم برای سایر مردم که اغلب کشاورز یا دامپرور بودند البته تعداد ایام هر گروه را برخی متفاوت نقل کردهاند.
رسم عامه مردم بر این بود که هفت سینی از غلات مختلف مثل جو، گندم، عدم و ... را در این ایام آماده میکردند که به آن هفت سین یا هفت سینی میگفتند و در روز سیزدهم و پایان مراسم که آن را روز دعا و نیایش نامیده بودند، آن سینیها را به صحرا میبردند تا در مقابل آفتاب به آب بریزند و بدین وسیله شکر نعمات خداوند خورشید، خاک و آب را به جا آورده و تقاضای برکت بیشتر در سال جدید نمایند.
با آغاز دورههای نفوذ فرهنگ بیگانه و به ویژه فرهنگ غرب که از اواخر سده دوم هجری شدت یافت،اسرائیلیات و خرافات مسیحیان و سایر ادیان نیز وارد و القا گردید.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
اعداد نیز مانند حروف صداها خلقت خداوند متعال هستند و خداوند علیم و حکیم هیچ مخلوق نحسی نیافریده است. از هستی و خیر محض، به جز خیر صادر نمیگردد. پس نحس بودن عدد 13 یا روز 13 و سایر موارد بیان شده، همه خرافاتی است که از فرهنگهای دیگر به ایران و فرهنگ اسلامی و ایرانی نفوذ و رسوخ نموده است.
اگرقرار باشد عدد 13 نحس باشد، دلیلی نیست که فقط 13 فروردین نحس باشد، بلکه باید روز سیزدهم همه ماهها نیز نحس باشد. لذا چنان چه بیان شد نه عدد نحسی وجود دارد و نه روز نحس.
نحسی برخی از روزها که در قرآن کریم نیز تحت عناوین أَيَّامٍ نَحِسات و یا يَوْمِ نَحْس از آن یاد شده است، به عملکرد منحوس یک قوم بر میگردد که نتیجه اش نزول بلا در آن روز یا ایام به آن قوم بوده است. پس برای آنان که معذب شدهاند روز نحسی شد.
اما در عین حال در کتب تاریخی معتبر که به مراسمها و جشنهای ایران باستان و به ویژه ایام نوروز اشاره شده است، مطلب خاصی در خصوص سیزده به در ذکر نشده است و این مهم نشان میدهد که سابقه و تاریخچه سیزده بدر به قدمت و اعتبار نوروز نمیباشد.
عدم وجود تاریخچه معین و مستند برای سیزده بدر سبب گردید تا مبدأ پیدایش و شئون متفاوتی برای آن مطرح گردد.
آن چه که در سنت و رسوم ایرانیان از قدیم مرسوم بود، این است که ایام عید نوروز را تقسیم کرده بودند. چند روز 5 روز برای جشن درباریان، نظامیان و مؤبدان زرتشتی که با درباریان بودند چند روز - 5 روز برای تجار، بازرگانان و کسبه نامی و چند روز - 2 روز هم برای سایر مردم که اغلب کشاورز یا دامپرور بودند البته تعداد ایام هر گروه را برخی متفاوت نقل کردهاند.
رسم عامه مردم بر این بود که هفت سینی از غلات مختلف مثل جو، گندم، عدم و ... را در این ایام آماده میکردند که به آن هفت سین یا هفت سینی میگفتند و در روز سیزدهم و پایان مراسم که آن را روز دعا و نیایش نامیده بودند، آن سینیها را به صحرا میبردند تا در مقابل آفتاب به آب بریزند و بدین وسیله شکر نعمات خداوند خورشید، خاک و آب را به جا آورده و تقاضای برکت بیشتر در سال جدید نمایند.
با آغاز دورههای نفوذ فرهنگ بیگانه و به ویژه فرهنگ غرب که از اواخر سده دوم هجری شدت یافت،اسرائیلیات و خرافات مسیحیان و سایر ادیان نیز وارد و القا گردید.(ادامه دارد...)
۶۴۷
۱۲ فروردین ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.