Maybe the past p32

سمت کمد لباسش رفت

" میدونم تخس و لجبازی ات ، هر کاری کنی نمیتونی اینو تغییر بدی که هنوزم پیشم آروم میشی ، چند ساعت پیش خودت نشونم دادی " jk

پوزخندی زد و از کنارش رد شد ، نمی‌خواست اینو قبول کنه
از بابتی تا حدودی حرفاش درست بود اما میخواست بزنه زیرش ...
یاد تهیونگ افتاد...
اوه ، به کل اونو یادم رفت،  میخواید بدونید چی شد ؟

_ فلش بک _

هه نا آروم در رو بست
تهیونگ پاهاش آروم سمت در می رفت ، دست خودش نبود اما می خواست بپرسه چی شد که برگشتی

" عزیزم برو لباس بپوش زشت شد همکارت هم اینطوری دیدت "

باشه ای زیر لب گفت و وارد اتاق شد و درو قفل کرد
دسته گل رو روی میز گذاشت که نامه ای کنارش توجهش رو جلب کرد
بازش کرد و شروع کرد

دوست دارم تهیونگ!
نه به خاطر موهایِ دلبرت،
نه برای چشم وُ ابروی مشکیت،
نه اون خنده های بهشتیت،
نه برای هزاران زیبایی که
ظاهرت رو جلا داده ...
دوست دارم چون قلبم میگه:
این روح،
روح تو رو تکمیل میکنه:)

خرس عسلیم، خیالت جاتو پر کرده تهیونگ :)

امیدوارم زندگی خوبی داشته باشی،  ات

انگار همین چند خط ، کلی درد و رنج رو توی خودش مخفی کرده بود و تهیونگ از هوش سرشارش اینو حس‌کرد اما همش یه سوالی داشت

" دوستم داشتی ات ؟ چرا گذاشتی این قلب لعنتی پژمرده شه ؟" taehyung

بخاطر همین بازم این عشقو قبول نداشت و با انداختن اون نامه داخل سطل زباله خودش رو افکار بیهوده اش آزاد کرد

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ات با وجودی که اون دختر رو دیده بود احساس می کرد به تهیونگ خیانت کرده

جرعه ای از مشروبش خورد و به جلوش خیره شد

الان فقط خودش بود و خودش !