بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت چهارم :
امامت و امام : اگر مردم یک جامعه حتی اگر به اسم شیعه باشند، ندانند ولایت چیست و امامت کدام است؛ مقام و شأن امام را نخواهند شناخت، اگر چه از حضرت امیرالمؤمنین، امام علی تا حضرت بقیة الله، امام مهدی علیهم السلام را به عنوان امامان نام ببرند! آحاد چنین جامعهای، نه از وظایف امام باخبر میباشند و نه از وظایف خود در برابر امام. لذا به مرتبه پایانی ظهور نخواهند رسید.
بیتردید مقصود از - مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة، فقط شناخت ظاهری و شناسنامهای نبوده است، چرا که جاهلان بسیاری می دانستند و میدانند که امامان کیانند و برخی نه تنها آنها را میشناختند، بلکه با آنها آمد و شد و گفتگو نیز داشتند، چنان که شمر خودش از سربازان لشکر امیر المؤمنین علیه السلام بود و طلحه و زبیر در این میدان، افراد ساده و کمی نبودند، اعضای سقیفه نیز همه اصحاب بودند و بسیاری از آنان در غدیر خم حضور داشتند و حتی در بیعت از دیگران سبقت جسته بودند، و مباحث استدلالی مأمون در اثبات امامت کم نظیر است! بلکه مقصود این است که باید امامت را بشناسی، تا بتوانی امام زمانت را بشناسی و هر که نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است!
نکته 1: پس هر گاه امامت را شناختیم، امام زمان علیه السلام را چنان خواهیم شناخت که مقوله غیبت و ظهور از این حیث برایمان مساوی میشود، مانند شیعه ری نسبت به حضور امام عصر در کوفه و یا خراسان. در چنین حالتی، فقط دغدغهی انجام تکلیف و نقشآفرینی در تحقق وعده الهی و کار برای رهایی امام زمان علیه السلام، از بند و حصر غیبت باقی میماند.
نکته 2 : نه مشکلات جامعه منحصر به ظاهر مشکلاتی میباشد که ما شناخته و یا مبتلا شدهایم، و نه کار امام زمان در هر عصری منحصر به رفع مشکلات ظاهری جامعه میباشد، و نه مشکلاتی که با ظهور و حکومت مرتفع میگردد، در دوران غیبت مرتفع خواهد شد.
در سوره قدر آیه - تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ، مربوط به ایشان و نزول تمامی مقدرات اندازه عالم هستی به ایشان میباشد.
در سوره یس آیه 12 - إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ - آرى ماييم كه مردگان را زنده مىسازيم و آنچه را از پيش فرستاده اند با آثار و اعمالشان درج مىكنيم و هر چيزى را نزد امام آشکار برشمردهايم.( پایان)( ص 1)
پاسخ قسمت چهارم :
امامت و امام : اگر مردم یک جامعه حتی اگر به اسم شیعه باشند، ندانند ولایت چیست و امامت کدام است؛ مقام و شأن امام را نخواهند شناخت، اگر چه از حضرت امیرالمؤمنین، امام علی تا حضرت بقیة الله، امام مهدی علیهم السلام را به عنوان امامان نام ببرند! آحاد چنین جامعهای، نه از وظایف امام باخبر میباشند و نه از وظایف خود در برابر امام. لذا به مرتبه پایانی ظهور نخواهند رسید.
بیتردید مقصود از - مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة، فقط شناخت ظاهری و شناسنامهای نبوده است، چرا که جاهلان بسیاری می دانستند و میدانند که امامان کیانند و برخی نه تنها آنها را میشناختند، بلکه با آنها آمد و شد و گفتگو نیز داشتند، چنان که شمر خودش از سربازان لشکر امیر المؤمنین علیه السلام بود و طلحه و زبیر در این میدان، افراد ساده و کمی نبودند، اعضای سقیفه نیز همه اصحاب بودند و بسیاری از آنان در غدیر خم حضور داشتند و حتی در بیعت از دیگران سبقت جسته بودند، و مباحث استدلالی مأمون در اثبات امامت کم نظیر است! بلکه مقصود این است که باید امامت را بشناسی، تا بتوانی امام زمانت را بشناسی و هر که نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است!
نکته 1: پس هر گاه امامت را شناختیم، امام زمان علیه السلام را چنان خواهیم شناخت که مقوله غیبت و ظهور از این حیث برایمان مساوی میشود، مانند شیعه ری نسبت به حضور امام عصر در کوفه و یا خراسان. در چنین حالتی، فقط دغدغهی انجام تکلیف و نقشآفرینی در تحقق وعده الهی و کار برای رهایی امام زمان علیه السلام، از بند و حصر غیبت باقی میماند.
نکته 2 : نه مشکلات جامعه منحصر به ظاهر مشکلاتی میباشد که ما شناخته و یا مبتلا شدهایم، و نه کار امام زمان در هر عصری منحصر به رفع مشکلات ظاهری جامعه میباشد، و نه مشکلاتی که با ظهور و حکومت مرتفع میگردد، در دوران غیبت مرتفع خواهد شد.
در سوره قدر آیه - تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ، مربوط به ایشان و نزول تمامی مقدرات اندازه عالم هستی به ایشان میباشد.
در سوره یس آیه 12 - إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ - آرى ماييم كه مردگان را زنده مىسازيم و آنچه را از پيش فرستاده اند با آثار و اعمالشان درج مىكنيم و هر چيزى را نزد امام آشکار برشمردهايم.( پایان)( ص 1)
۴۱۴
۰۶ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.