حیاء،استاد علی اکبر خانجانی

از کتاب دائرةالمعارف عرفانی جلد اول
(فلسفه حياء)
حياء حاصل شرم و خجالت و ندامت از ظهور و بروز کردارهای زشت خویشتن و یا دیگران می باشد . حياء واكنش وجدان در قبال اعمال غیر وجدانی است پس حیاء یک صفت فطری و نشانه تشخیص نیک و بد است و نیز نشانه احساس مسئولیت نسبت به خویشتن می‌باشد و دال بر حضور اخلاق فطری در وجود انسان است. این است که علی (ع) ، حیاء را از نشانه‌های ایمان می‌خواند و دال بر حضور توبه از اعمال نادرست. در واقع آنکه حیاء ندارد دین و ایمان و شعورش زایل شده است. این است که انسانهای با معرفت و انبیاء و اولیای الهی اسوه های حیاء بشرند.
تألیف:«استاد علی اکبر خانجانی »