بند ناف را بریدند و گریستیم از ترس جدایی، اما رازش را نفه

#بند #ناف را بریدند و گریستیم از ترس #جدایی، اما رازش را نفهمیدیم.
به #مادر دل بستیم و روز اول #مدرسه گریستیم و رازش را نفهمیدیم.
به #پدر دل بستیم و وقتی به #آسمان رفت، گریستیم و باز نفهمیدیم.
به کیف #صورتی گلدار، به دوچرخه #آبی شبرنگ، به ... بارها #دل بستیم و از دست دادیم و #شکستیم و باز نفهمیدیم.
چقدر این درس #تنهایی تکرار شد و ما #رفوزه شدیم.
این بند ناف را روز اول بریده بودند ولی ما هر روز به #پای #کسی یا چیزی #گره زدیم تا زنده بمانیم و نفهمیدیم ... افسوس نفهمیدیم که قرارست روی پای خود بایستیم؛
#نفس از کسی #قرض نگیریم؛
قرار از کسی طلب نکنیم؛
#عشق بورزیم اما در بند #عشق کسی نباشیم؛
دوست بداریم اما منتظر #دوست داشته شدن نباشیم؛
به خودمان #نور بنوشانیم و #شور هدیه کنیم؛
دربند نباشیم، #رها باشیم و #برقصیم و #آواز عشق سر دهیم؛
#عزت انسان بودنمان را به پای #کرشمه کسی #قربانی نکنیم.
بند ناف را خوب نبریده اند ... به مویی بند ست ... تمامش کنیم