پرواز می ڪشم

پرواز می ڪشم
بر بال های خستهـ ی شعر
جمع می ڪنم پاییز را
برگ برگ ...
از شاخسار ڪوچه‌...

آفتاب می دوزم
بر چشم های آفتابگردان
و بهـ وسعت آسمان...

بر سینه ی بغض آلود ابر
باران می سرایم ...
باران
بر گیسوان باد...

سنجاق سری از شڪوفه می‌ڪارم،
تا در باغچهـ ی پیر " حیات "
بهار بروید ...
ب
ه
ا
ر
بهاری به اندازه ی آفتابی
ڪه هر صبح از چارقد شب
بیرون می‌زند
تا زندگی جوانه بزند
از انعکاس آب و آیینه...

#زیبا_حسینی_جیرندهی