🔴حکومت مشعشعیان عرب در خوزستان
🔴حکومت مشعشعیان عرب در خوزستان
نام‌های دیگر:آل مشعشع
بنیانگذار:سید محمد بن فلاح
سال تأسیس:۸۴۵ ق
گستره جغرافیایی:خوزستان_بخشی از عراق
مذهب: شیعه
پایتخت:حویزه
انقراض:۹۱۴ق
علت انقراض:ظهور صفویان
در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم (پانزدهم میلادی) ایران یک واحد سیاسی یکپارچه نبود، و در واقع در شرق سرزمین ایران ضعف قدرت بازماندگان تیموری مشهود و نمایان بود و اما در قسمتی دیگر از غرب ایران، توسعه حکومت ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو آشکار و هویدا بود.
در چنین اوضاع و احوالی چنین برمی آید که احتمال شکل گرفتن نهضت های مذهبی - سیاسی در نواحی مختلف ایران قوت گرفته بود. از جمله حدود سال 1437م/840 هجری قمری که در منطقه جنوب عراق و سرزمین خوزستان نهضت مذهبی #شیعی به رهبری سید محمد بن فلاح از شاگردان احمد بن فهد بن علامه حلی نضج صورت گرفته بود که به سرعت به حکومت محلی تبدیل گشت.
موسس این دولت شخصی به نام سید محمد بن فلاح ( متوفای ۸۷۰ هجری قمری ) از علمای حوزه حله بود که در سال ۸۲۸ ق ادعای #مهدویت نموده بود و با این ادعا توانست نظر بیشتر قبایل خوزستان را به خود جلب کند وی بعد از جنگ های متمادی که برای رسیدن به قدرت داشت سرانجام توانست در سال ۸۶۵ هجری قمری حکومت مستقل شیعه به مرکزیت #حویزه ایجاد کند.
ابتدا، قلمرو نفوذ محمد بن فلاح، اطراف واسط، بغداد و جزایر شرقی آن بود، اما به مرور مرکزیت دولت مشعشعی در شوشتر استقرار یافته و حوزه اصلی قدرت آنان منطقه‌ای حدّ فاصل شوشتر، دزفول تا هویزه و بصره گردید. مشعشعیان برای مدتی مناطق جنوبی عراق تا بغداد را نیز تحت تسلط خود داشتند که البته این مناطق با قدرت یافتن دولت عثمانی به مرور از سلطه آنان خارج شد.
عشایر عرب منطقه خوزستان و عراق پشتوانه اصلی دولت مشعشعی به شمار میآمدند. قبایلی همچون بنی سلامه، بنی کعب، بنی طُرف، بنی طیّ از نخستین گروههایی بودند که به محمد بن فلاح پیوستند.
پس از فوت سید محمد، فرزند دیگرش، محسن (۹۰۵- ۸۷۰ق) رهبری را بر عهده گرفت. این مقطع زمانی، دوره استقرار توام با آرامش دولت مشعشعی است. در همین زمان قلمرو این حکومت به اوج گستردگی خود رسیده و از جزایر، بصره و حوالی بغداد تا کهکیلویه، بهبهان و شوشتر امتداد یافته و از سوی دیگر به سواحل خلیج ادامه در کامنت
نام‌های دیگر:آل مشعشع
بنیانگذار:سید محمد بن فلاح
سال تأسیس:۸۴۵ ق
گستره جغرافیایی:خوزستان_بخشی از عراق
مذهب: شیعه
پایتخت:حویزه
انقراض:۹۱۴ق
علت انقراض:ظهور صفویان
در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم (پانزدهم میلادی) ایران یک واحد سیاسی یکپارچه نبود، و در واقع در شرق سرزمین ایران ضعف قدرت بازماندگان تیموری مشهود و نمایان بود و اما در قسمتی دیگر از غرب ایران، توسعه حکومت ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو آشکار و هویدا بود.
در چنین اوضاع و احوالی چنین برمی آید که احتمال شکل گرفتن نهضت های مذهبی - سیاسی در نواحی مختلف ایران قوت گرفته بود. از جمله حدود سال 1437م/840 هجری قمری که در منطقه جنوب عراق و سرزمین خوزستان نهضت مذهبی #شیعی به رهبری سید محمد بن فلاح از شاگردان احمد بن فهد بن علامه حلی نضج صورت گرفته بود که به سرعت به حکومت محلی تبدیل گشت.
موسس این دولت شخصی به نام سید محمد بن فلاح ( متوفای ۸۷۰ هجری قمری ) از علمای حوزه حله بود که در سال ۸۲۸ ق ادعای #مهدویت نموده بود و با این ادعا توانست نظر بیشتر قبایل خوزستان را به خود جلب کند وی بعد از جنگ های متمادی که برای رسیدن به قدرت داشت سرانجام توانست در سال ۸۶۵ هجری قمری حکومت مستقل شیعه به مرکزیت #حویزه ایجاد کند.
ابتدا، قلمرو نفوذ محمد بن فلاح، اطراف واسط، بغداد و جزایر شرقی آن بود، اما به مرور مرکزیت دولت مشعشعی در شوشتر استقرار یافته و حوزه اصلی قدرت آنان منطقه‌ای حدّ فاصل شوشتر، دزفول تا هویزه و بصره گردید. مشعشعیان برای مدتی مناطق جنوبی عراق تا بغداد را نیز تحت تسلط خود داشتند که البته این مناطق با قدرت یافتن دولت عثمانی به مرور از سلطه آنان خارج شد.
عشایر عرب منطقه خوزستان و عراق پشتوانه اصلی دولت مشعشعی به شمار میآمدند. قبایلی همچون بنی سلامه، بنی کعب، بنی طُرف، بنی طیّ از نخستین گروههایی بودند که به محمد بن فلاح پیوستند.
پس از فوت سید محمد، فرزند دیگرش، محسن (۹۰۵- ۸۷۰ق) رهبری را بر عهده گرفت. این مقطع زمانی، دوره استقرار توام با آرامش دولت مشعشعی است. در همین زمان قلمرو این حکومت به اوج گستردگی خود رسیده و از جزایر، بصره و حوالی بغداد تا کهکیلویه، بهبهان و شوشتر امتداد یافته و از سوی دیگر به سواحل خلیج ادامه در کامنت
۴.۴k
۱۲ بهمن ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.