اگر در دوران جوانی با تنهایی انس و الفت گرفته باشیم ،

اگر در دوران جوانی با تنهایی انس و الفت گرفته باشیم ،
عادت به انزوا و بودنِ با خویش ،
به طبیعت ثانوی ما تبدیل می شود ...
بنابراین ، عشق به انزوا
که قبلا به قیمت صرف نظر کردن از علاقه به معاشرت با دیگران تمام می شد ،
اکنون عشقی طبیعی و سهل است ...
آنگاه تنهایی چون عنصری است لازم برای حیات ،
همانطور که ماهی به آب نیاز دارد ...
از این رو هرکس که شخصیتی یکتا دارد ،
و در نتیجه شبیه دیگران نیست و منزوی است ،
در سالمندی احساس سبکباری می کند ...

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_حکمت_زندگی

پ.ن : بسیار امیدوارم که آیت الله آرتور
درست گفته باشن و این حرف در مورد آینده ی من صدق کنه ...
آمین🤲