خودمون خلق میکنیم، انتظار رو، بلاتکلیفی رو، بی نصیبی رو،

خودمون خلق میکنیم، انتظار رو، بلاتکلیفی رو، بی نصیبی رو، اگر همیشه هم نه ولی بیشتر وقتا کار خودمونه، بعد دست به دامن طبیعت و آسمون و کائنات شدیم که حالی رو که خودمون بد کردیم رو بهتر کنن، قبول دارم دنیا کجه، منم باور دارم که غریبه ها زیادن، ولی یه جاهایی هم بپذیریم که طاقت هیچکاری کردن نداشتیم، طاقت لحظه ای درنگ، یه ذره مکث بیشتر، زود رفتیم، تند گفتیم، سریع ابراز کردیم، بعد برای خودمون آفریدیم، انتظار رو، بلاتکلیفی رو، بی نصیبی رو، دلگیرم که زمانه انقدر جدیه، ولی دلگیرترم از اینکه منم انقدر شوخیش گرفتم

"سبیدو"