چه بسیارند... چه بسیارند کسانی که همیشه حرف می زنند،

چه بسیارند... چه بسیارند کسانی که همیشه حرف می‌زنند،
بی‌آن‌که چیزی بگویند؛
و چه کم‌اند،
کسانی، که حرف نمی‌زنند،
ولی بسیار می‌گویند.
حرف زدن و گفتن، بر یک معنا استوار نگردند،
که حرف بسیار آید وگاه هیچ به‌کار ناید،
لیک، گفته، همواره به‌کار آید.
گاه باعث "نعمت" ‌گردد و گاه مایه "نغمت"،
پس،
"گفته‌ای گو تا تو را معنا کند
دانشت گوید، سرت بالا کند."
و کاش،
مراقبت‌کنیم زبان را،
که گاه بی‌گاهی گفته نراند به "نغمت"! ...
که حرف بسیار است و حرّاف، علاّف.