‎جمع آوری قرآن چگونه انجام شده است❓

#‎جمع_آوری_قرآن چگونه انجام شده است❓


📜 📜


‎آیا آیات قرآن کریم برابر با سلایق صحابه گرد آوری شده است؟
یا کاملا منطبق با خواست #پیامبر_اعظم (ص) تدوین گردیده است؟
آیا عثمان در اقدامی سیاسی آیات خلافت را در لابلای آیات الاحکام فقهی قرار نداده است؟

✅ ‎پاسخ اجمالی

‎طبق تاریخ جمع آوری قرآن، جای آیات قرآن را خود پیامبر مشخص نمودند، نه سلیقه اصحاب.
یعنی هر آیه ای که نازل می شد خود حضرت می فرمودند کجا قرار گیرد

و قرآنی که فعلا در دست ما است، همان قرآنی است که در زمان عثمان جمع آوری شد، و به جهت این که یک گروه از #قاریان و #حافظان_قرآن در این کار همکاری داشتند و از طرفی مورد تأیید امامان ما هم قرار گرفته است، نمی توان گفت به سلیقه خود عثمان بوده تا توانسته باشد آیات را جا به جا کند.



‎✅ پاسخ تفصیلی

‎جمع آوری قرآن در سه مرحله انجام شده است:

‎1. مرحله نظم و چینش آیه ها در کنار هم
که شکل سوره ها را پدید آورد.
این کار در زمان خود پیامبر (ص) و به دستور حضرت بوده و جای هر آیه را خود حضرت مشخص می نمودند.


‎2. جمع کردن مصحف ها و صفحات جدا جدا
و یکی کردن آنها و در جلد قرار دادن آن که در زمان ابوبکر انجام شد.


‎3. جمع آوری تمام قرآن هایی که توسط کاتبان وحی نوشته شده بود
و یکی کردن آنها برای جلوگیری از اختلاف قرائات که در زمان عثمان انجام شد.[1]


‎🔷 توضیح:

‎پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) جمع آوری قرآن به صورت رسمی به دستور خلیفه اول و به همّت «زید بن ثابت» صورت گرفت،
پیش از آن #حضرت_امیرالمومنین_امام_علی (ع) که از همه به قرآن آشناتر بود مصحفی را تدوین نمود. 

با گسترش فتوحات اسلامی در دهه‌ دوم و سوم هجری و گرایش روز افزون به اسلام و علاقه زیادی که به کتابت قرآن داشتند، سبب شد تا آنها که سواد کتابت و نگارش داشتند، به اندازه توان و امکانات خویش، به کتابت قرآن همّت کرده، از مصحف‌های معروف و موجود در هر منطقه، استنساخ نمایند.
در منابع تاریخی مواردی متعدد از وقوع اختلاف میان مسلمانان در قرائت قرآن گزارش شده و گفته‌اند که این اختلافات سبب گردید تا برای حل آن، بعضی به چاره‌جوئی بپردازند.[2]


‎پیشنهاد یکی کردن قراءات مصاحف از سوی «حذیفه» بود،
عثمان نیز بر ضرورت چنین اقدامی واقف گشته، از این رو صحابه را به مشورت فرا خواند و آنها همگی بر ضرورت چنین کاری، با همه دشواری های آن نظر مثبت دادند.
عثمان کمیته‌ای مرکب از چهار نفر تشکیل داد که عبارت بودند از:
زید بن ثابت، عبدالله بین زبیر، سعید بن عاص و عبدالرحمن بن حارث و بعداً مجموع آنها به دوازده نفر رسید و به آنان دستور داد که چون قرآن به زبان قریش نازل شده است، آن را به زبان قریش بنویسند.


‎ گروه یکی کردن قرآن ها در سال 25 هجری تشکیل گردید و
نخستین اقدام که از سوی گروه به دستور عثمان انجام گرفت جمع آوری تمام نوشته‌های قرآنی از اطراف و اکناف کشور پهناور اسلامی آن روز بود.

‎ 
در این مرحله، قرآن های دیگر پس از جمع آوری و ارسال به مدینه، به دستور خلیفه سوم سوزانده و یا در آب جوش انداخته می‌شدند و به همین جهت عثمان را «حراق المصاحف» نامیده‌اند،
آخرین مرحله، ارسال مصاحف استنساخ شده به مناطق و مراکز مهم بود، با ارسال این مصاحف با هر کدام یک قاری نیز از سوی خلیفه اعزام می‌گشت تا قرآن را بر مردم قرائت کند.[3]


‎ مورخان در شمار مصحف‌هایی که تهیه شده و به اطراف و اکناف بلاد اسلامی فرستاده شده است اختلاف دارند،
«ابن ابی داود» آنها را شش جلد برشمرده که به مراکز اسلامی مکه، کوفه، بصره، شام، بحرین و یمن فرستاده شد و یک جلد نیز در مدینه نگه داشتند که آن را «اُم» و یا «امام» می‌نامیدند،

یعقوبی در تاریخ خود دو جلد دیگر به این تعداد اضافه کرده که به مصر و الجزیره فرستاده شده است. مصحف هایی که به مناطق مختلف فرستاده شده بود در مرکز منطقه حفظ ‌شده و از روی آن نسخه‌های دیگری نوشته ‌می‌شد تا در دسترس مردم قرار گیرد.[4]

‎ 🔸 ترتیب مصحف عثمانی،
همان ترتیبی بود که در مصحف کنونی وجود دارد و نیز با ترتیبی که در مصحف های صحابه در آن وقت به کار برده شده بود، به خصوص با مصحف «اُبی بن کعب» تطبیق می‌کرد.
و به مقتضای خطی که در آن وقت بین مردم عرب رایج بود از هرگونه نقطه و علامت‌گذاری خالی بودند.[5]



‎ اجماع شیعه بر این عقیده است که آنچه امروز در دست ما است همان #قرآن_کامل و تمام بوده و #مصحف_عثمانی همان قرآنی است که هم اکنون در دست ما است و عاری از هرگونه تحریف است،

گرچه قرآنی را که حضرت علی (ع) جمع نموده بو