کیستم؟ یک تکه تنهایی،  چیستم؟ یک پیله دل تنگی

کیستم؟ یک تکه تنهایی،  چیستم؟ یک پیله دل تنگی 
تکه‌ی تنهایی‌ام: تاریک ،  پیله‌ی دل تنگی‌ام: سنگی


بومِ باران‌خورده‌ی رنگم، نقشی از خویشم که دل تنگم
ابرِ تصویرم که می‌گیرد گریه‌هایم رنگِ بی‌رنگی


خانه‌ام را «بخت» در می‌زد، یادم آمد از شبِ تاری!
«آرزو» را یک سفر رفتم، دورتر شد راه، فرسنگی

خسته شد از بس که آمد رفت، «مرگ» و دید از من گران‌جانی 
موج را یک عمر می‌راند صخره از خود با گران‌سنگی 
#علیرضا_رجبعلی_زاده_کاشانی