در من درختی بود از دوست داشتنت

در من درختی بود از دوست داشتنت
حوالی پاییز رفتی،
برگ ریزان شد...
زمستان هم گذشت،
تو را به جانِ من، که نه...اما
بهار را برگرد
بگذار شکوفه دهد درختِ تنهایی من...