❌ شبهه:
❌ شبهه:
هنگام آب نوشیدن یا حسین نگویید، حسین تشنه آب نبود، تشنه انسانیت بود.
🔍 پاسخ:
یاد کردن از امام حسین علیه السلام هنگام آب خوردن، عین انسانیت است:
1⃣ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْکُوفِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِذَا اسْتَسْقَی الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (علیه السلام) وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثَلِجَ الْفُوءَادِ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ مِثْلَهُ
👤 داود رقّی می گوید: در محضر مبارک امام صادق علیه السّلام بودم. حضرت آب طلبیدند و زمانی که آب را نوشیدند دیدم در حضرت حالت گریه پیدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشک شد سپس به من فرمودند:
ای داود خدا قاتل حسین علیه السّلام را لعنت کند. بنده ای نیست که آب نوشیده و حسین علیه السّلام را یاد نموده و کشنده اش را لعنت کند مگر آنکه خداوند منّان صد هزار حسنه برای او منظور می کند و صد هزار گناه از او محو کرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت حق تعالی او را با قلبی آرام و مطمئن محشورش می کند.
📜 کامل الزیارات باب ۳۲
2⃣ عطش امام حسین علیه السلام آنقدر شدید بود که بارها به آن اشاره شده است و خود حضرت دستور داده است که هنگام نوشیدن آب یادش کنیم:
▪ قالت سکینة لما قتل الحسین علیه السلام اعتنقته فأغمی علی فسمعته یقول شیعتی ما إن شربتم ری عذب فاذکرونی * أو سمعتم بغریب أو شهید فاندبونی
♦ ️حضرت سکینه سلام الله علیها گوید پدرم ساعات آخر چنین سفارش فرمود: ای شیعیان من، هر وقت آب خوشگوار بنوشید یاد از لب تشنه من نمائید، و هر زمان نام غریب یا شهیدی را شنیدید، بر من ندبه کنید.
📙 مصباح کفعمی ص ۷۴۱
3⃣ جبرئیل درباره عطش حضرت، به آدم علیه السلام گفت:
ولدک هذا یصاب بمصیبة تصغر عندها المصائب، فقال: یا أخی، و ما هی؟ قال: یقتل عطشانا، غریبا، وحیدا، فریدا، لیس له ناصر و لا معین، و لو تراه یا آدم، و هو یقول: وا عطشاه، وا قلة ناصراه، حتی یحول العطش بینه و بین السماء کالدخان...»
«به این فرزند تو مصیبتی می رسد که همه ی مصیبتها نزد آن کوچک می باشد. گفت: ای برادر، آن چه مصیبتی است؟ گفت: تشنه، غریب، و تنها کشته می شود، یار و معینی ندارد، ای کاش او را می دیدی - ای آدم - که می گوید: وای از تشنگی، وای از بی یاوری، تا اینکه تشنگی میان او و آسمان مانند دود حائل گردد...»
📚 بحارالانوار ۴۴/۲۵۴
4⃣ امام عصر عجل الله فرجه نیز در زیارت ناحیه مقدسه درباره عطش حضرت میفرماید:
◾ ️السَّلَامُ عَلَی الشِّفَاهِ الذَّابِلَاتِ.
«سلام بر آن لبهای خشکیده».
📜 زیارت ناحیه مقدسه
📢 عطش امام و فرزندانش، بخش عظیمی از مصائب کربلا را تشکیل میدهد
هنگام آب نوشیدن یا حسین نگویید، حسین تشنه آب نبود، تشنه انسانیت بود.
🔍 پاسخ:
یاد کردن از امام حسین علیه السلام هنگام آب خوردن، عین انسانیت است:
1⃣ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْکُوفِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِذَا اسْتَسْقَی الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (علیه السلام) وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثَلِجَ الْفُوءَادِ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ مِثْلَهُ
👤 داود رقّی می گوید: در محضر مبارک امام صادق علیه السّلام بودم. حضرت آب طلبیدند و زمانی که آب را نوشیدند دیدم در حضرت حالت گریه پیدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشک شد سپس به من فرمودند:
ای داود خدا قاتل حسین علیه السّلام را لعنت کند. بنده ای نیست که آب نوشیده و حسین علیه السّلام را یاد نموده و کشنده اش را لعنت کند مگر آنکه خداوند منّان صد هزار حسنه برای او منظور می کند و صد هزار گناه از او محو کرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت حق تعالی او را با قلبی آرام و مطمئن محشورش می کند.
📜 کامل الزیارات باب ۳۲
2⃣ عطش امام حسین علیه السلام آنقدر شدید بود که بارها به آن اشاره شده است و خود حضرت دستور داده است که هنگام نوشیدن آب یادش کنیم:
▪ قالت سکینة لما قتل الحسین علیه السلام اعتنقته فأغمی علی فسمعته یقول شیعتی ما إن شربتم ری عذب فاذکرونی * أو سمعتم بغریب أو شهید فاندبونی
♦ ️حضرت سکینه سلام الله علیها گوید پدرم ساعات آخر چنین سفارش فرمود: ای شیعیان من، هر وقت آب خوشگوار بنوشید یاد از لب تشنه من نمائید، و هر زمان نام غریب یا شهیدی را شنیدید، بر من ندبه کنید.
📙 مصباح کفعمی ص ۷۴۱
3⃣ جبرئیل درباره عطش حضرت، به آدم علیه السلام گفت:
ولدک هذا یصاب بمصیبة تصغر عندها المصائب، فقال: یا أخی، و ما هی؟ قال: یقتل عطشانا، غریبا، وحیدا، فریدا، لیس له ناصر و لا معین، و لو تراه یا آدم، و هو یقول: وا عطشاه، وا قلة ناصراه، حتی یحول العطش بینه و بین السماء کالدخان...»
«به این فرزند تو مصیبتی می رسد که همه ی مصیبتها نزد آن کوچک می باشد. گفت: ای برادر، آن چه مصیبتی است؟ گفت: تشنه، غریب، و تنها کشته می شود، یار و معینی ندارد، ای کاش او را می دیدی - ای آدم - که می گوید: وای از تشنگی، وای از بی یاوری، تا اینکه تشنگی میان او و آسمان مانند دود حائل گردد...»
📚 بحارالانوار ۴۴/۲۵۴
4⃣ امام عصر عجل الله فرجه نیز در زیارت ناحیه مقدسه درباره عطش حضرت میفرماید:
◾ ️السَّلَامُ عَلَی الشِّفَاهِ الذَّابِلَاتِ.
«سلام بر آن لبهای خشکیده».
📜 زیارت ناحیه مقدسه
📢 عطش امام و فرزندانش، بخش عظیمی از مصائب کربلا را تشکیل میدهد
۷۰۷
۲۵ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.