حتما بخونین ارزششو داره
حتما بخونین ارزششو داره
💡 واقعیت، یا وهم و خیال؟
این پرسش بنیادین را برای اولین بار دکارت مطرح نمود
داستان دکارت خالی از لطف نیست که در اینجا آن را مختصرا مطالعه مینمایید:
دکارت در ارتش مشغول خدمت بود.
جنگ سختی در میگیرد.
در یک غروب دل انگیز، تعداد کشته ها و مجروحین بسیار زیاد بود، دکارت از ناحیه ی سینه و کتف به شدت آسیب دیده و اوضاع اصلا مساعد نبود.
بوی خون از هر طرف کمپ استراحت سربازان به مشام میرسید...
صدای آه و ناله ی زخمی ها فضای کمپ رو بسیار دردناک میکرد...
ناگهان....
دکارت به خود می آید و میبینید پشت میز‌کارش نشسته و مشغول خواندن کتاب است!!!!
آری، برای لحظه ای، یا شاید ساعتی دکارت غرق در تخیلات خویش بود!
ن جنگی و ن کشته ای!
تمام این اتفاقات فقط در ذهن او شکل گرفته بود و برای مدتی حواس او را پرت کرده بود...
اتفاقی که هر لحظه ممکن است برای ما رخ دهد!
برای خودم بار ها پیش اومده که در حال خواندن روزنامه هستم و ناگاهان چنان در تخیلات خویش غرق میشوم که یادم میرود کجا و در حال چه کاری بوده ام!
سپس در حالیکه برای مدتی از محیط اطرافم بی خبر بودم به خود می آیم و میگویم: ای بابا! حواست کجاست! یه ساعته نشستی و فقط دو خط روزنامه رو خوندی! آری... من غرق در رویاهای خودم بودم...
💡 واقعیت، یا وهم و خیال؟؟؟
سوال این است!
آیا تابحال فکر کرده اید اکنون که درحال مطالعه ی این متن هستید ممکن است در حال خواب دیدن باشید؟ از کجا میدونید که الان مشغول خواب دیدن نیستید؟
یا اینکه اصلا در جایی دیگر باشید و الان در حال سِیر کردن در توهمات خویش هستید؟
براستی از کجا مطمئنید که الان یک موبایل در دستانتان است و نه یک تکه سنگ که ذهنتان تصمیم گرفته آن را به شکل یک موبایل به شما نشان دهد؟ شاید همین موبایل هم فقط زائده ی ذهن سرکش شما باشد!
بیاید یکم گستره ی دیدمون رو افزایش بدیم!
اگر همین دنیایی که در آن زندگی میکنیم فقط زائده ی ذهنمان باشد، یا یک رویای دوست داشتنی... و هیچکدوم از آدمهای اطرافمان واقعی نباشند و ذهن نامحدود ما صرفا برای تسکین دادن انسانها و فرار از تنهایی آنها را خلق کرده باشد، چه؟
آیا چیزهایی که بوسیله ابزاری به نام چشم میبینیم واقعا مقابل ما وجود دارد؟
آیا صداهایی که میشنوید واقعا وجود دارند یا فقط مشتی توهم و خیال پوچ و باطل اند؟
پاسخ به این سوالات مشکل است و برای سال های زیادیست که ذهن فیلسوفان مختلف را به خود مشغول کرده است.
اگر شما به یک فرد که برای مثال از قرص های توهم زا استفاده کرده اس بگویید چیزهایی که میبینی حقیقت ندارد، او با کمال اطمینان به شما میگوید: "نه، چیزهایی که من میبینم واقعی هستند"
پس بیایید برای یک لحظه فک کنید شما دچار توهم هستید و الان در حال خواندن این مطلب هستید، چه حسی پیدا میکنید؟؟؟
💡 واقعیت، یا وهم و خیال؟
این پرسش بنیادین را برای اولین بار دکارت مطرح نمود
داستان دکارت خالی از لطف نیست که در اینجا آن را مختصرا مطالعه مینمایید:
دکارت در ارتش مشغول خدمت بود.
جنگ سختی در میگیرد.
در یک غروب دل انگیز، تعداد کشته ها و مجروحین بسیار زیاد بود، دکارت از ناحیه ی سینه و کتف به شدت آسیب دیده و اوضاع اصلا مساعد نبود.
بوی خون از هر طرف کمپ استراحت سربازان به مشام میرسید...
صدای آه و ناله ی زخمی ها فضای کمپ رو بسیار دردناک میکرد...
ناگهان....
دکارت به خود می آید و میبینید پشت میز‌کارش نشسته و مشغول خواندن کتاب است!!!!
آری، برای لحظه ای، یا شاید ساعتی دکارت غرق در تخیلات خویش بود!
ن جنگی و ن کشته ای!
تمام این اتفاقات فقط در ذهن او شکل گرفته بود و برای مدتی حواس او را پرت کرده بود...
اتفاقی که هر لحظه ممکن است برای ما رخ دهد!
برای خودم بار ها پیش اومده که در حال خواندن روزنامه هستم و ناگاهان چنان در تخیلات خویش غرق میشوم که یادم میرود کجا و در حال چه کاری بوده ام!
سپس در حالیکه برای مدتی از محیط اطرافم بی خبر بودم به خود می آیم و میگویم: ای بابا! حواست کجاست! یه ساعته نشستی و فقط دو خط روزنامه رو خوندی! آری... من غرق در رویاهای خودم بودم...
💡 واقعیت، یا وهم و خیال؟؟؟
سوال این است!
آیا تابحال فکر کرده اید اکنون که درحال مطالعه ی این متن هستید ممکن است در حال خواب دیدن باشید؟ از کجا میدونید که الان مشغول خواب دیدن نیستید؟
یا اینکه اصلا در جایی دیگر باشید و الان در حال سِیر کردن در توهمات خویش هستید؟
براستی از کجا مطمئنید که الان یک موبایل در دستانتان است و نه یک تکه سنگ که ذهنتان تصمیم گرفته آن را به شکل یک موبایل به شما نشان دهد؟ شاید همین موبایل هم فقط زائده ی ذهن سرکش شما باشد!
بیاید یکم گستره ی دیدمون رو افزایش بدیم!
اگر همین دنیایی که در آن زندگی میکنیم فقط زائده ی ذهنمان باشد، یا یک رویای دوست داشتنی... و هیچکدوم از آدمهای اطرافمان واقعی نباشند و ذهن نامحدود ما صرفا برای تسکین دادن انسانها و فرار از تنهایی آنها را خلق کرده باشد، چه؟
آیا چیزهایی که بوسیله ابزاری به نام چشم میبینیم واقعا مقابل ما وجود دارد؟
آیا صداهایی که میشنوید واقعا وجود دارند یا فقط مشتی توهم و خیال پوچ و باطل اند؟
پاسخ به این سوالات مشکل است و برای سال های زیادیست که ذهن فیلسوفان مختلف را به خود مشغول کرده است.
اگر شما به یک فرد که برای مثال از قرص های توهم زا استفاده کرده اس بگویید چیزهایی که میبینی حقیقت ندارد، او با کمال اطمینان به شما میگوید: "نه، چیزهایی که من میبینم واقعی هستند"
پس بیایید برای یک لحظه فک کنید شما دچار توهم هستید و الان در حال خواندن این مطلب هستید، چه حسی پیدا میکنید؟؟؟
۲.۹k
۲۳ شهریور ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.