ڪفشهـایم را میپوشم و در زندگے قدم میزنم

ڪفشهـایم را میپوشم و در زندگے قدم میزنم
من زندہ ام و زندگی
ارزش رفتن دارد
آن قدر مے روم تا صداے پاهـایم
گوش ناامیدے را ڪر ڪند
خوب میدانم ڪہ گاہ ڪفشهـا،
پاهـایم را میزند، میفشارد و بہ درد میاورد
امامن هـمچنان خواهـم رفت
زیرا زندگے ارزش لنگ لنگان رفتن را نیز دارد
ماندن در ڪار نیست
گذشتہ هـاے دردناڪ را رهـا میڪنم و بہ آیندہ نامعلوم
نمے اندیشم
ولے این را میدانم؛
گذشتہ با آیندہ یڪسان نیست
زندگے نہ ماندن است نہ رسیدن
زندگے بہ سادگے رفتن است
بہ هـمین راحتی،
زندگے چقدر آسان است…
زندگے ارزش لنگ لنگان رفتن را نیز دارد