لالا کن دختر زیبای شبنم  لالا کن رویِ زانویِ شقایق

لالا کن دختر زیبای شبنم  لالا کن رویِ زانویِ شقایق
بخواب تا رنگ بی مهری نبینی تو بیداریِ که تلخِ حقایق

تو مثلِ التماس من میمونی که یک شب روی شونه هاش چکیدم
سرم گرم نوازشهای اون بود که خوابم برد و کوچش رو ندیدم

حالا من موندم و یه کنجِ خلوت که از سقفش غریبی چکه کرده
تلاطم های امواج جدایـــی زده کاشونمو صد تکه کرده

دلم میخواست پس از اون خوابِ شیرین دیگه چشمم به دنیا وا نمیشد
میونِ قلب متروکم نشونی دیگه از خاطره پیدا نمیشد

صدام غمگینه از بس گریه کردم ازم هیچ اسمو هیچ آوازه ای نیست
نمی پرسه کسی هی در چه حالی خبر از آشنای تازه ای نیست

به پروانه صفت ها گفته بودم که شمعم میلِ خاموشیِ من نیست
پرنده رو درختم آشیون کن حالا وقت فراموشیِ من نیست