شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد!

شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد!
زیبا بود!
امّاشوخی بود!
حالا. . .
تو بی تقصیری !
خدای تو هم بی تقصیر است !
من تاوان اشتباه خود را پس می دهم. . .!
تمام این تنهایی
تاوان «جدّی گرفتن آن شوخی» است!