می گویند همه جای دنیا، آدم‍هایی هستند که یکی را یواشکی دو

می‌گویند همه جای دنیا، آدم‍هایی هستند که یکی را یواشکی دوست دارند. یواشکی به این معنی که به خودش نمی‌گویند یا مثلا مستقیما نمی‌گویند. برای پنهان کردن علاقه‌شان دلایل شخصی خودشان را دارند. از دور می‌نشینند به تماشای معشوق‌شان و گاهی با عناوین دیگری به او نزدیک می‌شوند.

همیشه تصور می‌کردم که دلم می‌خواهد اگر کسی یواشکی دوستم دارد، یک روز بیاید و به من بگوید. یا لااقل خودم متوجه‌اش شوم. دلم می‌خواست از تمام عشق‌هایی که در کره‌ی زمین متعلق به من است مطلع باشم و از ذره‌ذره‌اش لذت ببرم. دلم می‌خواست بدانم چه کسی یواشکی مدت‌ها مرا زیر نظر گرفته، سعی در شناختن و خوشحال کردنم داشته، یک جاهایی، یک وقت‌هایی، بدون این که خودم بدانم هوایم را داشته یا دقایقی قبل از خواب به من فکر کرده!

دوست داشتن‌های یواشکی لذت بخش است. آدم نباید آرزو کند که این یواشکی‌ها آشکار شوند. اگر آشکار شوند، خراب خواهند شد! یا معشوق دست رد به سینه‌اش می‌زند، یا سرد می‌شود، یا... اگر هم قبولش کند و عشق دو طرفه‌ای حاصل شود، اگر عاشقِ یواشکی، معشوقش را بشناسد، ویژگی‌هایش را بداند، اخلاقش دستش بیاید، شاید آن زمان بفهمد که این فرد با تصوراتش فرق دارد. شاید او دیگر همان بُتِ بی‌نقصی که شب و روز در حال پرستشش بود نباشد. شاید این معشوق، ویژگی‌های باب میلش را نداشته باشد! آن موقع است که این علاقه سرد می‌شود... شاید حتی به مرور زمان از بین برود! به خاطر همین است که می‌گویم هر آدمی نیاز دارد که یک نفر یواشکی، بدون این که همه چیز را راجع بهش بداند، مثل یک موجود بی‌نقص دوستش داشته باشد. این دوست داشته شدن‌های یواشکی، عجیب لذت بخش است...


#پریسا_سهرابی
‌