تــــــــــو که باشی...

تــــــــــو که باشی...
بودنت زیبــــاست...
همــــانند تابش آفتاب، بر خوشــــــه های طلاییِ گنــــدمزار...
ماننـــد روشنی شــمع در سیـــاهی و ظلمت ِ شـــب...
تــــو مثل بـــارانی فـرو افتــاده در بـرکه ای خــــاموش میمــانی...
تــــو هچـون نفـسِ مسیـــحِ مهــــربانی که به روحِ مُـــــرده ام
جــــانی دوبــــاره میبخشـــی...