تمام تلاشمان اینست که جهنم نرویم ،

تمام تلاشمان اینست که جهنم نرویم ،
انقدر به این مسئله فکر میکنیم که زندگی را جهنم میکنیم.حتی حق خود می دانیم که
از جهنم رفتن دیگران هم جلوگیری کنیم .
شاید خدا هم منظورش از جهنم
زندگی جاهلانه این دنیا بوده ،
مگر می شود خدایی که بزرگیش در وهم ما نمی گنجد
جهنم بنا کرده باشد ، تا مخلوق خود را به آتش کشد ،
همانطور که هیچ مادری با تمام ناسپاسی های فرزندانش
راضی نیست خراشی بر انها بیفتد.
همیشه سرلوحه زندگی ما نکن ها بوده،
این کارو نکن میری جهنم،
خدا دوستت نداره و... ما با ترس از جهنم و با تذکرات منفی زندگی کردیم ،
آیا نمیشود زندگی را
با فکر بهشت زندگی کرد نه با فکر جهنم...؟ بجای تذکرات منفی از مثبت استفاده کرد...؟ چرا خود را به ساز جهنم میرقصانیم...؟ وقت آنست که به ساز بهشت هم برقصیم ،
مگر نه که خود ما خدایی هستیم سازنده و خلاق،
پس زندگی را بهشت سازیم راحتتر است ،
تا از جهنم فرار کنیم....