۱۶
مطلب
۱۸
دنبال کننده
۰
دنبال شونده
من از بام ایران به نام خدا ز یاران بختم دهم این ندا
من از جایگاه بلند وطن بلندای ایلم برانم سخن
من از سر زمین صفا مانده ام زیزدان و مهرش دل آگنده ام
من آن که نشینم مقاوم چو کوه
منم بختیاری به نام و شکوه
من از زرد کوه سر افراشته بلندی و آزادگی یافته
منم زاده کوهساران بخت منم دشمن دیو بنشسته تخت
من از آریایم ز پاکان گهر نشد خون من با اجانب هدر
منم پور آن شیر مردان یل
به هنگامه خصم هم چون اجل ،
گذشته ز جان و ز بهر وطن نکرده دریغی ز مال و زتن
منم از نژاد یلان و گوان منم شیر خورده ز شیران زنان
نیای من آن آریو برزن است سپهدار خون داده میهن است
هم او اسوه خویش و هم اجنبی است
حماسه ز او هم بسا گفتنی است
ز مشروطه خواهان غیرتمدار نشانم همان اسعد بختیار
هر آن مستبد پا به مسند نهاد یل بختیاری به ره بر فتاد
علی مرد مردان سپهدار من هماورد شاه و همه اهرمن
سر نامدارش چو بر دار شد
ز نامش بلند و که شه خوار شد
منم سر فراز از سر دار ها منم از تبار شرر بار ها
منم حامی شرع و مشروطه خواه
منم سیلی پند بر گوش شاه
منم دشمن آشنای شهان منم سر بداده نه سوده سران
منم داغدار سر دار ها منم مانده بر جای سر دار ها
منم سر فراز از سر دار ها منم از تبار شرر بار ها
منم از تبار یل بختیار منم فاتح کابل و قند هار
من از سر بداران غیرتمدار نشانم به تاریخ ها یادگار
منم داغدار سر دار ها منم مانده یر جای سر دار ها
منم سوگوار شهیدان جنگ منم آشنای صفیر فشنگ
منم بختیاری ز خوان گستران بنامم میان همه مهتران
من آنم که نانم ز نامم نبرد نرفت از سرایم کسی کو نخورد
منم دوستدار بلوط وبنک منم سر بداری به باد خنک
منم عاشق لاله واژگون
منم با شقایق رگ و هم چو خون
من و کبک تاراز و کوچ بهار هم آوا به گشتیم به کوه منار
منم با نی و ناله اش هم نوا به شادی و غم بر تنم چون دوا
منم آشنای رکاب و لگام منم طالب اسب برجسته نام
منم عاشق کوچ بار پسین منم مانده بی اسب بر روی زین
منم غم به دل زان کمیت و تفنگ کمیت جفت یابو تفنگ خورده زنگ
منم تشنه چشمه ساران پاک منم کشته رو به دیدار خاک
من از چشمه ساران بنوشیدم آب
نه از حوض زالو در آن رفته خواب
ز بختم همه رودهایم پرآب
ز یارم به کهسار مانده به خواب
منم صاحب آب این زنده رود منم تشنه قطره ای از وجود
من از زردکوهم که کارون ازوست
منم آن سقایی که خالی سبوست
من از دیمه ام آب آنجا دواست
منم دردمندی که حاجت رواست
از آن چشمه ساران پرک پر آب نمانده به چشمم بجز یک سراب
ز نفت که و تپه و دشت من چه آباد ها گشت و من خسته تن
از آن نفت بویش مشامم بخست
ز سودش نه چشمم به دید و نه دست
سرانجام،دردم به دستت دواست
تو ای بختیاری کلامت شفاست
مرا نام یزدان و قرآن پاک
ز خونم چکامه نویسد به خاک
منم پاسداری ز ایران زمین
منم حامی نام و ناموس و دین
سر افراز نازیم ز بخت و ز یار
به بانگ بلندی بر آریم جار
که آزاده ایم ، جز به یزدان پاک
سرو روی تسلیم نمالیم بخاک
منم ، همصدایی ز چار و ز هفت
که ((تنها)) کنون گفت و فردا برفت
