بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
حجاب :
صفت های پسندیده، حجاب های نورانی است. صفت های ناپسند، حجاب های ظلمانی است. درابتدای راه، سالک از حجاب های ظلمانی به حجاب های نورانی پناه می آورد. اما حجاب، حجاب است! او هنوز نرسته است. پس در موقفی حجاب های نورانی را نیز کنار می زند و به آستان حق، بی هیچ حجابی وقوف می یابد. او دگر هیچ منِ شخصی ندارد که بخواهد آن را متّصف به صفتی از اوصاف نماید. او چون جامی بلورین و شفاف گشته که جز رنگ خدا هیچ رنگی را نپذیرد. جامی که در دستان پادشاه آسمانها و زمین است. این یعنی؛ چنین کسی قلبش در میان انگشتان خدای رحمان است.
تاریکترین حجابها از جنس دانایی اند. تو چیزی را می بینی و برداشتی از آن می کنی، و این یعنی از آن پس جز برداشت خود را نمی بینی! در چنین کیفیتی تو به حجاب علمی فرو رفته ای. هیچ حقیقتی را نمی دانی حال آن که خود را دانا می انگاری. زیرا به برداشت های خود چسبیده ای. و این بدترین و خطر ناکترین نوع حجاب است. مراقبه دقیقاً علیه این وضعیت است.
همه چیز حجاب است. هر آنچه دیده می شود، حجاب است. نادیده نیز حجاب است. دیده و نادیده هر دو حجاب است. حتی خود خدا هم حجاب های بسیار دارد. نور حجاب است. ظلمت حجاب است. مفاهیم بالا و پایین حجاب است، بزرگی و کوچکی حجاب است، مادی و معنوی هر دو حجاب اند. هم دانستن و هم ندانستن حجاب اند. مرگ حجاب است. زندگی حجاب است. ظاهر و باطن چیزها هردو حجاب اند.این عالَم، حجاب اندر حجاب است. هیچ کس نمی داند حقیقت محض چیست.ما با حجاب ها خوگرفته ایم. باحجاب ها مراوده داریم. حجاب ها را می ستاییم وحقایق قطعی شان می انگاریم.ما لایه به لایه گرفتار حجاب ایم. حجابی را پس بزنی حجابی دیگر در کار است.
و متعاقب آن حجاب های بسیارپس دست ازسر جزم اندیشی بردار.انقدر نگو این است و جز این نیست.جزم اندیشی خود بدترین و سخت ترین نوع حجاب است. غشای بیرونی همه حجاب هاست. نرم و پذیرا باش، بی قضاوت باش، تا خداوند به موقع یک به یک حجاب ها را از پیش چشمانت بر دارد و آن به آن، لطیف و لطیف تر شوی.
هم تاریکی حجاب است و هم نور. از هر دو میتوان حجاب ساخت. اینطور نیست که حجاب فقط از جنس تاریکی باشد. اگر آدمی حجاب تاریک ذهن را رها کند، خداوند نیز حجاب نورانی اش را کنار زده و آنگاه والاترین و ناب ترین و حیات بخش ترین لقاء با حقیقت محض صورت پذیرفته است.
وقتی بسوی خدا می روی، بی دنیا و بی آخرت باش. در حسرت هیچکدام فرو نرو که هر دو حجاب اند.یکی حجابی مادی می آفریند و دیگری حجابی معنوی. (ص 1)
حجاب :
صفت های پسندیده، حجاب های نورانی است. صفت های ناپسند، حجاب های ظلمانی است. درابتدای راه، سالک از حجاب های ظلمانی به حجاب های نورانی پناه می آورد. اما حجاب، حجاب است! او هنوز نرسته است. پس در موقفی حجاب های نورانی را نیز کنار می زند و به آستان حق، بی هیچ حجابی وقوف می یابد. او دگر هیچ منِ شخصی ندارد که بخواهد آن را متّصف به صفتی از اوصاف نماید. او چون جامی بلورین و شفاف گشته که جز رنگ خدا هیچ رنگی را نپذیرد. جامی که در دستان پادشاه آسمانها و زمین است. این یعنی؛ چنین کسی قلبش در میان انگشتان خدای رحمان است.
تاریکترین حجابها از جنس دانایی اند. تو چیزی را می بینی و برداشتی از آن می کنی، و این یعنی از آن پس جز برداشت خود را نمی بینی! در چنین کیفیتی تو به حجاب علمی فرو رفته ای. هیچ حقیقتی را نمی دانی حال آن که خود را دانا می انگاری. زیرا به برداشت های خود چسبیده ای. و این بدترین و خطر ناکترین نوع حجاب است. مراقبه دقیقاً علیه این وضعیت است.
همه چیز حجاب است. هر آنچه دیده می شود، حجاب است. نادیده نیز حجاب است. دیده و نادیده هر دو حجاب است. حتی خود خدا هم حجاب های بسیار دارد. نور حجاب است. ظلمت حجاب است. مفاهیم بالا و پایین حجاب است، بزرگی و کوچکی حجاب است، مادی و معنوی هر دو حجاب اند. هم دانستن و هم ندانستن حجاب اند. مرگ حجاب است. زندگی حجاب است. ظاهر و باطن چیزها هردو حجاب اند.این عالَم، حجاب اندر حجاب است. هیچ کس نمی داند حقیقت محض چیست.ما با حجاب ها خوگرفته ایم. باحجاب ها مراوده داریم. حجاب ها را می ستاییم وحقایق قطعی شان می انگاریم.ما لایه به لایه گرفتار حجاب ایم. حجابی را پس بزنی حجابی دیگر در کار است.
و متعاقب آن حجاب های بسیارپس دست ازسر جزم اندیشی بردار.انقدر نگو این است و جز این نیست.جزم اندیشی خود بدترین و سخت ترین نوع حجاب است. غشای بیرونی همه حجاب هاست. نرم و پذیرا باش، بی قضاوت باش، تا خداوند به موقع یک به یک حجاب ها را از پیش چشمانت بر دارد و آن به آن، لطیف و لطیف تر شوی.
هم تاریکی حجاب است و هم نور. از هر دو میتوان حجاب ساخت. اینطور نیست که حجاب فقط از جنس تاریکی باشد. اگر آدمی حجاب تاریک ذهن را رها کند، خداوند نیز حجاب نورانی اش را کنار زده و آنگاه والاترین و ناب ترین و حیات بخش ترین لقاء با حقیقت محض صورت پذیرفته است.
وقتی بسوی خدا می روی، بی دنیا و بی آخرت باش. در حسرت هیچکدام فرو نرو که هر دو حجاب اند.یکی حجابی مادی می آفریند و دیگری حجابی معنوی. (ص 1)
۸۸۶
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.