همش برای خودت آبرو به ما ندهید

همش برای خودت آبرو به ما ندهید
غذا زیادتر از جنبه ی گدا ندهید

به درد عشق رسیدن دو سوم قرب است
هزار درد که دادید پس دوا ندهید میان درد دوای مرا قرار بده
که زندگی نمی ارزد اگر بلا ندهید

محل گذاشتی و بی محلی ات کردیم
از این به بعد بیایید رو به ما ندهید

به سینه ی من محتاج دست رد بزنید
ولی حواله ی من را به ناکجا ندهید

مرا ب دردسر انداخت بی خدا بودن
به عبد غیر خدا را تو رو خدا ندهید

چو طفل سر به هوا شد دواش تنبیه است
به من که سر به هوایم دو شب غذا ندهید

برای سوخته فرقی نمیکند دیگر
که آخرش بدهیدش جواب یا ندهید

جهنم است بهشتی که آتشم نزند
به جان فاطمه از این بهشت ها ندهید

بیاید نامه ی ما را نخوانده پاره کنید
بیاید نامه ی ما را به مرتضی ندهید

#علی_اکبر_لطیفیان#اشعار_آئینی#غزل