من همانم ...

من همانم ...
همانی که پرنده نیست امـــا ...
به بال‌های بسته خویش #ایمـــان دارد !
همانی که هــزاربار هم اگر زمین بخورد ، دستانِ کسی را برای بلند شدن نمی‌گیرد !
دست به زانوی خودش می‌گیرد و بلند میشود ...
همانی که برای اشک ریختن ،
دیـــوار را به شانه ی #آدمهــا ترجیح میدهد !!!
همانی که خودش ، خودش را آرام می‌کند و تکیه گاه و دلگرمیِ خودش میشود ...
همانی که عادت کرده قــوی باشد ،
حتی وقتیکه تمامِ پیکرش از ضربه های سخت ، زخــمی است !
همانی که می‌خندد ، حتی وقتی دلیلی برای خندیدن نیست !
حتی وقتی حنجره اش از بُغض های پنهانی ، درد می‌کند !
من همانی ام که آرزوهای بــزرگ می‌کند
و برای رسیدن به آرزوهایش ،
یک تنه تا پای جان می ایستد
و با موانع و سختی ها می‌جنگد !
همانی که با مشکلاتش #رفیق است
و زخمهایش را دوست دارد ...
این منم !
کسی که از نا اُمیدیهایش ، اُمید میسازد
و از دردهایش ، پِله ...
مــردانه بایست و آرزوهایت را بساز ...
رهــا کُن پیله ی درهم تَنیده ی تنهایی را !!!
پــروانه شو ، پَـر بکش به دشتِ سبزِ رویـاها ...
تا بامِ موفقیّت ، تا اوجِ سربلندی !
بـــاور کن هیچ دستی ، تـورا یــاری نمی‌کند
مگر دستهای #خـــودت !!!
پاک کن مـرواریدهای غلتانِ کُنجِ چشمت را ...
دست ِ خودت را بگیر ، بلند شو
مــردانه بایست و آرزوهایت را بســاز ...
بگذار آدمهـا برای رسیدن به #خــوشبختی ،
رد ِ قـدم‌های تــورا دنبال کنند !!!


#انگیزشی
#فقط_خدا
#خدا_برایم_کافیست
#دلخوشی
#خدابزرگه