شیعه را گفته اند آن که جا پای مولایش می گذارد. و شیعه قرب

شیعه را گفته‌اند آن‌که جا پای مولایش می‌گذارد. و شیعه قربان‌صدقه‌گو زیاد دارد و قربان‌صدقه‌رو کم.
علیِ یتیم‌نواز را می‌شناسیم اما یتیمانش‌ را به جا نمی‌آوریم؟ صدایمان بلند است که علیِ عادل، آقای ماست! اما در مقابل ظلم در هر جا و به هر مقدار، سکوت می‌کنیم؟ ماه هیچ شبی رُخِ خفته‌ی علی ندید! ما اما در روزِ روشنِ دنیا به خوابی عمیق رفته‌ایم.. هیچ‌کاری اولویت اولِ برترین عابدِ زاهدِ کوفه نبود وقتی صدای اذان در کوچه‌ها می‌پیچید! ما اما نمازمان را، روزی سه وعده قربانی می‌کنیم..
علیِ امامِ وصیِّ نبی، حاکمِ مطلقِ حقِ ابدی، که زمین و آسمان ریاستش را به رسمیت می‌شناسند، ابوتراب خاکی‌ترین مخلوق بود و ماند! ولی ما به میزِ موقتِ ناچیز نقش و منصب و ریاستی خودمان را می‌گیریم و دین و دنیا می‌فروشیم برای کمی بهتر خوردن و کمی بیشتر خوابیدن؟
‌
ما حالا هر چه هستیم تا آن‌جا که به کسی ضرر نزده باشیم به قبر و قیامت خودمان مربوط است. همه‌مان هم یک پله قبل از قیامت، رخِ امیرالمؤمنین را می‌بینیم که لابد با آن دست‌های زخمی از جهاد و چشم‌های بیدار از شب‌زنده‌داری‌ها مقابلمان می‌ایستد، امیدوارم برای آن روز جوابی داشته باشیم..
‌
خدایا تو اما سر تا پای ما را اگر در جهنم بسوزانی به عقوبت گناهانی که کردیم‌، حق داری! دلمان را اما نه، صندوقچه‌ای بوده امانت‌دارِ حُب علی.. دلمان را نسوزان‌ فدایت شوم! دلمان علی را دوست داشته است..
‌
#سید_مصطفی_موسوی