🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_سوم
#سوره_ی_اول
#بخش_اول
نگاهے بہ مادرم مے اندازم و سینے را مقابل فرزانہ میگیرم،همانطور ڪہ دستہ ے فنجان را با دو انگشت شصت و اشارہ میگیرد میگوید:ممنون عزیزم!
لب میزنم:نوش جان!
بہ سمت مادرم میروم و بہ او هم تعارف میڪنم،میخواهم بہ سمت مبل تڪ نفرہ بروم ڪہ فرزانہ میگوید:بیا اینجا!
نگاهش میڪنم،لبخند تصنعے لبانش را از هم باز ڪردہ.
با اڪراہ ڪنارش مے نشینم و چیزے نمیگویم.
هشت روز از محرمیت من و هادے گذشتہ،آخرین بار هفت روز پیش ڪہ باهم براے اولین بار بیرون رفتیم،دیدَمش.
از آن روز خبرے از هادے ندارم،نہ من شمارہ ے همراهش را دارم نہ او!
دیشب فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت امروز بہ دیدنمان مے آید.
_خب! آیہ جان از درسا چہ خبر؟
با پرسیدن این جملہ،فنجان را نزدیڪ لب هایش مے بَرد و جرعہ اے چاے مے نوشد.
سعے میڪنم لبانم خندان و لحنم دوستانہ باشد:همہ چیز خوبہ! دارم اساسے براے ڪنڪور میخونم.
سرش را تڪان میدهد:خیلے خوبہ! موفق باشے.
_ممنون!
بہ صورت مادرم زل میزند و میگوید:من ڪہ آرزو بہ دل موندم هادے خوب درس بخونہ!
ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،مادرم مے پرسد:چرا؟! لیسانس دارن ڪہ!
لبخند محوے ڪنج لبانش مے نشیند:آرہ! اما دبیرستان بہ زور درس خوند!
ڪنجڪاو مے پرسم:چرا؟!
صورتش را بہ سمتم برمیگرداند:دوست نداشت تو رشتہ هاے نظرے درس بخونہ! بہ اصرار من رفت ریاضے فیزیڪ،امتحاناے ترمشو با یازدہ دوازدہ قبول میشد! یڪے دوبارم تڪ مادہ زد!
دوبارہ جرعہ اے از چایش مے نوشد و با خندہ ادامہ میدهد:هر طور بود دیپلمشو گرفت دیگہ!
انگار مے داند سوال بعدے ام چیست ڪہ میگوید:تو ڪنڪورم رتبہ ے خوبے نیاورد،دانشگاہ آزاد حسابدارے خوند! بہ گرافیڪ علاقہ داشت!
چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:باورت میشہ هادے اے ڪہ تڪ پسر خانوادہ ے ماست و وضع مالے پدرش خوبہ،ڪارگرے ڪردہ باشہ؟
ابروهایم را بالا میدهم:نہ!
با غرور میگوید:از شونزدہ سالگے ڪار میڪنہ! نذاشت شهریہ ے دانشگاهشم ما بدیم! بعد ڪہ وارد دانشگاہ شد رفت سراغ ڪاراے دیگہ،تو شرڪتے ام ڪہ الان مشغولہ نزدیڪ یہ سالہ استخدام شدہ!
متعحب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:در ڪل شخصیت مستقلے دارہ،مطمئنم تو هزینہ هاے ازدواجتونم نمیذارہ ما ڪمڪ ڪنیم!
گونہ هایم سرخ میشوند،از ڪدام ازدواج صحبت میڪند؟!
فرزانہ،دستِ راستم را میان هر دو دستش میگیرد و گرم میفشارد،برقِ چشمانش سَر در گُمم میڪند،رنگِ خواهش دارند و التماس!
_هادے مردیہ ڪہ اگہ دلشو بہ دست بیارے زندگیشو بہ پات میریزہ!
عجیب بر جملہ ے "دلشو بہ دست بیاری" تاڪید دارد!
خجول نگاهم را از چشمانش میگیرم و آرام میگویم:فعلا ڪہ تازہ داریم آشنا میشیم!
دستم را رها میڪند:بذار بشناسیش!
در دلم پوزخند میزنم،ڪدام بقالے میگوید ماستم ترش است؟!
ادب و شخصیت پسرش را چند روز پیش دیدم!
فنجان چاے را برمیدارم و ڪمے مے نوشم،فرزانہ رو بہ مادرم میگوید:پروانہ جان! راستش گفتم امروز بیام هم شما رو ببینم هم دعوتتون ڪنم فردا شب بیاید خونہ ے ما براے شام!
مادرم لبخند گرمے بہ رویش مےپاشد:ممنون عزیزم اما ما زیاد مزاحم شدیم فعلا باید جبران ڪنیم!
فرزانہ اخمانش را درهم میڪشد:وا! این حرفا چیہ؟! ما ڪہ باهم تعارف نداریم،بعد از چند وقت دور هم جمع بشیم.
سریع میگویم:ممنون اما خواهر بزرگم براے فردا شب دعوتمون ڪردہ!
فرزانہ نگاهش را میان من و مادرم مے چرخاند:جدے؟!
مادرم سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و میگوید:آرہ! خیلے وقتہ خونہ ش نرفتیم ازمون دلخورہ.
میخواهم نفس آسودہ اے بڪشم ڪہ از شر مهمانے خلاص شدم ڪہ فرزانہ میپرسد:میدونن آیہ و هادے نامزدن؟
مادرم ڪمے مڪث میڪند و جواب میدهد:آرہ میدونن!
لبم را میگزم و دلخور مادرم را نگاہ میڪنم،نباید میگفت!
فرزانہ با خوشحالے میگوید:پس ایرادے ندارہ ڪہ فردا آیہ بیاد خونہ ے ما؟
میخواهم حرفے بزنم ڪہ مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند.
_ایرادے ڪہ ندارہ! اما خب آیہ بخواد تنها بیاد....
فرزانہ نمیگذارد مادرم را ادامہ بدهد:مگہ میخواد بیاد خونہ ے غریبہ؟! بذارید بہ حساب پا گُشا!
نگاہ مظلومم را دوبارہ بہ مادرم میدوزم،لبخند آرامش بخشے میزند:باشہ!
آرام میگویم:مامان!
فرزانہ جدے بہ من میگوید:فردا پنجشنبہ ست،بهونہ براے درس و مدرسہ قبول نمیڪنم!
سپس رو بہ مادرم ادامہ میدهد:پس با اجازہ ت فردا میگم هادے ساعت پنج شیش بیاد دنبال آیہ،شمام با خیال راحت برید مهمونے!
آب دهانم را با شدت فرو میدهم،انگار از آن شب بلاے الهے نازل شد!
بودن ڪنارِ هادے!
چہ عذابِ شیرینے.....
❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️:h
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_سوم
#سوره_ی_اول
#بخش_اول
نگاهے بہ مادرم مے اندازم و سینے را مقابل فرزانہ میگیرم،همانطور ڪہ دستہ ے فنجان را با دو انگشت شصت و اشارہ میگیرد میگوید:ممنون عزیزم!
لب میزنم:نوش جان!
بہ سمت مادرم میروم و بہ او هم تعارف میڪنم،میخواهم بہ سمت مبل تڪ نفرہ بروم ڪہ فرزانہ میگوید:بیا اینجا!
نگاهش میڪنم،لبخند تصنعے لبانش را از هم باز ڪردہ.
با اڪراہ ڪنارش مے نشینم و چیزے نمیگویم.
هشت روز از محرمیت من و هادے گذشتہ،آخرین بار هفت روز پیش ڪہ باهم براے اولین بار بیرون رفتیم،دیدَمش.
از آن روز خبرے از هادے ندارم،نہ من شمارہ ے همراهش را دارم نہ او!
دیشب فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت امروز بہ دیدنمان مے آید.
_خب! آیہ جان از درسا چہ خبر؟
با پرسیدن این جملہ،فنجان را نزدیڪ لب هایش مے بَرد و جرعہ اے چاے مے نوشد.
سعے میڪنم لبانم خندان و لحنم دوستانہ باشد:همہ چیز خوبہ! دارم اساسے براے ڪنڪور میخونم.
سرش را تڪان میدهد:خیلے خوبہ! موفق باشے.
_ممنون!
بہ صورت مادرم زل میزند و میگوید:من ڪہ آرزو بہ دل موندم هادے خوب درس بخونہ!
ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،مادرم مے پرسد:چرا؟! لیسانس دارن ڪہ!
لبخند محوے ڪنج لبانش مے نشیند:آرہ! اما دبیرستان بہ زور درس خوند!
ڪنجڪاو مے پرسم:چرا؟!
صورتش را بہ سمتم برمیگرداند:دوست نداشت تو رشتہ هاے نظرے درس بخونہ! بہ اصرار من رفت ریاضے فیزیڪ،امتحاناے ترمشو با یازدہ دوازدہ قبول میشد! یڪے دوبارم تڪ مادہ زد!
دوبارہ جرعہ اے از چایش مے نوشد و با خندہ ادامہ میدهد:هر طور بود دیپلمشو گرفت دیگہ!
انگار مے داند سوال بعدے ام چیست ڪہ میگوید:تو ڪنڪورم رتبہ ے خوبے نیاورد،دانشگاہ آزاد حسابدارے خوند! بہ گرافیڪ علاقہ داشت!
چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:باورت میشہ هادے اے ڪہ تڪ پسر خانوادہ ے ماست و وضع مالے پدرش خوبہ،ڪارگرے ڪردہ باشہ؟
ابروهایم را بالا میدهم:نہ!
با غرور میگوید:از شونزدہ سالگے ڪار میڪنہ! نذاشت شهریہ ے دانشگاهشم ما بدیم! بعد ڪہ وارد دانشگاہ شد رفت سراغ ڪاراے دیگہ،تو شرڪتے ام ڪہ الان مشغولہ نزدیڪ یہ سالہ استخدام شدہ!
متعحب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:در ڪل شخصیت مستقلے دارہ،مطمئنم تو هزینہ هاے ازدواجتونم نمیذارہ ما ڪمڪ ڪنیم!
گونہ هایم سرخ میشوند،از ڪدام ازدواج صحبت میڪند؟!
فرزانہ،دستِ راستم را میان هر دو دستش میگیرد و گرم میفشارد،برقِ چشمانش سَر در گُمم میڪند،رنگِ خواهش دارند و التماس!
_هادے مردیہ ڪہ اگہ دلشو بہ دست بیارے زندگیشو بہ پات میریزہ!
عجیب بر جملہ ے "دلشو بہ دست بیاری" تاڪید دارد!
خجول نگاهم را از چشمانش میگیرم و آرام میگویم:فعلا ڪہ تازہ داریم آشنا میشیم!
دستم را رها میڪند:بذار بشناسیش!
در دلم پوزخند میزنم،ڪدام بقالے میگوید ماستم ترش است؟!
ادب و شخصیت پسرش را چند روز پیش دیدم!
فنجان چاے را برمیدارم و ڪمے مے نوشم،فرزانہ رو بہ مادرم میگوید:پروانہ جان! راستش گفتم امروز بیام هم شما رو ببینم هم دعوتتون ڪنم فردا شب بیاید خونہ ے ما براے شام!
مادرم لبخند گرمے بہ رویش مےپاشد:ممنون عزیزم اما ما زیاد مزاحم شدیم فعلا باید جبران ڪنیم!
فرزانہ اخمانش را درهم میڪشد:وا! این حرفا چیہ؟! ما ڪہ باهم تعارف نداریم،بعد از چند وقت دور هم جمع بشیم.
سریع میگویم:ممنون اما خواهر بزرگم براے فردا شب دعوتمون ڪردہ!
فرزانہ نگاهش را میان من و مادرم مے چرخاند:جدے؟!
مادرم سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و میگوید:آرہ! خیلے وقتہ خونہ ش نرفتیم ازمون دلخورہ.
میخواهم نفس آسودہ اے بڪشم ڪہ از شر مهمانے خلاص شدم ڪہ فرزانہ میپرسد:میدونن آیہ و هادے نامزدن؟
مادرم ڪمے مڪث میڪند و جواب میدهد:آرہ میدونن!
لبم را میگزم و دلخور مادرم را نگاہ میڪنم،نباید میگفت!
فرزانہ با خوشحالے میگوید:پس ایرادے ندارہ ڪہ فردا آیہ بیاد خونہ ے ما؟
میخواهم حرفے بزنم ڪہ مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند.
_ایرادے ڪہ ندارہ! اما خب آیہ بخواد تنها بیاد....
فرزانہ نمیگذارد مادرم را ادامہ بدهد:مگہ میخواد بیاد خونہ ے غریبہ؟! بذارید بہ حساب پا گُشا!
نگاہ مظلومم را دوبارہ بہ مادرم میدوزم،لبخند آرامش بخشے میزند:باشہ!
آرام میگویم:مامان!
فرزانہ جدے بہ من میگوید:فردا پنجشنبہ ست،بهونہ براے درس و مدرسہ قبول نمیڪنم!
سپس رو بہ مادرم ادامہ میدهد:پس با اجازہ ت فردا میگم هادے ساعت پنج شیش بیاد دنبال آیہ،شمام با خیال راحت برید مهمونے!
آب دهانم را با شدت فرو میدهم،انگار از آن شب بلاے الهے نازل شد!
بودن ڪنارِ هادے!
چہ عذابِ شیرینے.....
❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️❤ ️:h
۱۷.۰k
۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.