راستش را بخواهید، من فکر می کنم ،آدم ها هرقدر قوی و مستقل

راستش را بخواهید، من فکر می‌کنم ،آدم‌ها هرقدر قوی و مستقل و متکی به خود هم که باشند ، باز گاهی بیشتر از گاهی حتی دلشان آغوش مادر را می‌خواهد، طوری که سنگینی میان قلبشان چون پر از میانه برخیزد.
هرقدر هم بزرگ و کامل و عاقل باشند دلشان دست‌های پدر را می‌خواهد که روی سرشان کشیده شود، که ببوسندش و از بودنش احساس امنیت کنند.
هرقدر هم جدی و مغرور و آرام باشند، دلشان گره خوردن به دلی را می‌خواهد که خودشان را با شیطنت میان آغوش صاحبش جای دهند که کوچک باشند و ضعیف تا حمایت شوند،
نه اینکه حقیقت ضعف و ناتوانی آدم‌ها باشد، گاه باید حق داد کسی بزرگی را به شما هدیه دهد.

آدم‌ها را با جمله‌ها و کودکی کردن‌هایشان،
با اشک‌ها و دلتنگی‌هایشان،
با خواستن‌هایشان بپذیرید و #قضاوت.نکنید!