إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ ۖ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ....... ت

إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ ۖ وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ ....... تو فقط بیم دهنده ای؛ و برای هر گروهی هدایت کننده ای است.
.
منظور از جمله «لِکُلِّ قَوم هاد» چیست؟ هدف این بوده است که دو قسم دعوت کننده به سوی حق را بیان کند: اوّل دعوت کننده ای که کارش انذار است، و دیگر دعوت کننده ای که کارش هدایت است. حتماً خواهید پرسید که میان «انذار» و «هدایت» چه تفاوتی است؟
.
در پاسخ می گوییم: انذار برای آن است که گمراهان به راه آیند و در متن صراط مستقیم جای گیرند ولی هدایت برای این است که مردم را پس از آمدن به راه، به پیش ببرد.
در حقیقت «منذر» همچون علّت مُحدثه و ایجاد کننده است، و «هادی» به منزله علّت مُبقیه و نگهدارنده و پیش برنده. و این همان چیزی است که ما از آن تعبیر به «رسول» و «امام» می کنیم؛ رسول تأسیس شریعت می کند و امام حافظ و نگهبان شریعت است (شک نیست که هدایت کننده بر شخص پیامبر در موارد دیگر اطلاق شده امّا به قرینه ذکر «منذر» در آیه فوق می فهمیم که منظور از هدایت کننده کسی است که راه پیامبر را ادامه می دهد و حافظ شریعت اوست).
.
روایات متعدّدی که از پیامبر (صلی الله علیه وآله) در کتاب های شیعه و اهل تسنن نقل شده که فرمود: «من منذرم و علی هادی است»، این تفسیر را کاملاً تأیید می کند.
.
فخر رازی در ذیل همین آیه در تفسیر این جمله از ابن عبّاس چنین نقل می کند: «پیامبر دستش را بر سینه خود گذاشت و فرمود: منم منذر. سپس به شانه علی اشاره کرد و فرمود: تویی هادی و به وسیله تو بعد از من هدایت یافتگان هدایت می شوند». (تفسیر کبیر، ج19، ص14).
...............................
منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه
.
پی نوشت: روایت بالا را بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت نقل کرده اند. که برای نمونه به یک مورد آن اشاره شد.
.