خیله خوب باشه من واقعا همه رو باحرف فکر کنم ناراحت میکنم حتی اگه حوسلمم سر رفت بازم ساکت میشینم یجا درسامو میخونم تا با کسی حرف بزنم و ناراحتش کنم حتی سعی میکنم احساس اضافی بودن نکنم فقط کلم تو کتاب

بالاخره بعد یه مدت همه باهام سرد رفتار میکنن تا بخوام خود وقعیم بشم و تا میخوام دوباره یادم بیاد واقعا کی بودم دیگه نمیتونم به یاد بیارم چون واقعا کلا خودمو فراموش کردم کی بودم واقعا هم نمیدونم اصلا چجور ادمیم ولی خب مشکلی نیس بازم مثل همیشه میخندم .شادم.پرانرژیم.عصبی نمیشم. فقط سعی میکنم یه چیزیرو تغییر بدم اونم اینه که فقط ساکت باشم چون واقعا هیچی بهتر از ساکت بودن نیست اونم به خصوص من یکی اصلا هم خوش ندارم فاز ادمای افسرده و نمیدونم چی چی رو بردارم من خیلیم شادم فقط قراره از این به بعد ساکت باشم صلا حرف نزنم