گل نازدارممه شوگارم

گل نازدارممه شوگارم
بیو بیو که، دلم سیت تنگه
ندونم تا کی، دلت چی سنگه
بهار اومه وا گل گندم
مو تهنا وا درد خوم مندم
ولم کردی با دل پر دردم
دلم خینه دی ز حرفا مردم
گدی بی که با باهار ایام، سیچه په نیائی؟
حالا دیه باور ایکنم، که تو بی بفایی!
ز ویرت رهدم، مکن وام چینون، گل نازدارم
بیو که بی تو، دیه مه رهده، ز ای شوگارم





گل نازدارم
گل نازدارم
ماه شبهایم
بیا بیا که دلم برات تنگه
نمیدونم تا کی دلت مثل سنگه
بهار اومد با گل گندم
من تنها با درد خودم موندم
ولم کردی با دل پر دردم
دلم خونه دیگه از حرفای مردم
گفته بودی که با بهار میای، پس چرا نمیای؟
حالا دیگه باور می کنم که تو بی وفایی
از یادت رفتم، باهام اینجور نکن، گل نازدارم
بیا که بی تو، دیگه ماه رفته، از این شبهایم