بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
بدون توبه وارد سال جدید مشو .
توبه ، بازگشت به حقیقتِ خویش است ، نه به جایی دگر.
پس باز آی. دورتر نرو.
به فطرت الهی خویش برگرد.
پروردگار تو آنجاست. نزد خود توست. هُوَ مَعَكُمْ - ( سوره حدید بخشی از آیه 4)
آگاهانه بسویش رجوع کن. که چون چنین کنی، بی شک - إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي (سوره صافات بخشی از آیه 99) نتیجه اش - إِنَّ مَعِيَ رَبِّي-(سوره شعراء بخشی از آیه 62) خواهد بود!
تو صاحبِ بهشتِ خویشی. همیشه بودهای.
به بهشت امن خویش باز گرد.
نگو که دیر است نگو که آب از سر گذشته است ، برای چنین توبهای، نه دیر است و نه آب از سر گذشته است.
پروردگار مهربانت در عمق وجودت ، در سِرّالاسرار قلبت ، در پاکیِ لایتناهی سِرشت الهیات ، مشتاقانه در انتظار توست.
او عاشقِ بندگانش است برای همین است که این جهنمِ دنیا نام گرفته را بر آنان نمیپسندد.
با توبه ، روح و جانت را از این جهان سایهها برگیر ، جلوه آرائیهایش را به هیچ بگیر و جز خدمت آگاهانه به خلقِ گمشده از خویش ، کاری با آن نداشته باش.
توبه ، وجودت را نورانی میکند زیرا چشمانت ر ا، و گوشهایت را ، و کلامت را ، و احساس و اندیشهات را ، به نورِ روحات متصل ، و به اشراقت میکشاند. توبه ، یک سلوک تمام است. زیرا همه چیز در همین بازگشت به اصلِ خویش ، خلاصه میشود. اگر قرآن می فرماید ؛ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ - به سوی خدا توبه کنید ،(سوره تحریم بخشی از آیه 8) در آیه دیگری این به سوی را خود تفسیر کرده است ، بدانید که خدا ، بین آدمی و قلبش است ، وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ- این آیه به خوبی به تو میآموزد که روی سوی که آری و کجا روی آوری.( سوره انفال بخشی از آیه 24)
ای دوست ، رجوع حقیقی تو ، به خودِ حقیقی توست. با توبه ، به حقیقت قلبت باز گرد. و اَستَغفِرُوا اللهَ الَّذِی لا اِلهَ اِلّا هُوَ الحَیُّ القَیُّومُ ذُوالجَلالِ وَ الاِکرامِ و اَتُوبُ اِلَیهِ .
بدون توبه وارد سال جدید مشو .
توبه ، بازگشت به حقیقتِ خویش است ، نه به جایی دگر.
پس باز آی. دورتر نرو.
به فطرت الهی خویش برگرد.
پروردگار تو آنجاست. نزد خود توست. هُوَ مَعَكُمْ - ( سوره حدید بخشی از آیه 4)
آگاهانه بسویش رجوع کن. که چون چنین کنی، بی شک - إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي (سوره صافات بخشی از آیه 99) نتیجه اش - إِنَّ مَعِيَ رَبِّي-(سوره شعراء بخشی از آیه 62) خواهد بود!
تو صاحبِ بهشتِ خویشی. همیشه بودهای.
به بهشت امن خویش باز گرد.
نگو که دیر است نگو که آب از سر گذشته است ، برای چنین توبهای، نه دیر است و نه آب از سر گذشته است.
پروردگار مهربانت در عمق وجودت ، در سِرّالاسرار قلبت ، در پاکیِ لایتناهی سِرشت الهیات ، مشتاقانه در انتظار توست.
او عاشقِ بندگانش است برای همین است که این جهنمِ دنیا نام گرفته را بر آنان نمیپسندد.
با توبه ، روح و جانت را از این جهان سایهها برگیر ، جلوه آرائیهایش را به هیچ بگیر و جز خدمت آگاهانه به خلقِ گمشده از خویش ، کاری با آن نداشته باش.
توبه ، وجودت را نورانی میکند زیرا چشمانت ر ا، و گوشهایت را ، و کلامت را ، و احساس و اندیشهات را ، به نورِ روحات متصل ، و به اشراقت میکشاند. توبه ، یک سلوک تمام است. زیرا همه چیز در همین بازگشت به اصلِ خویش ، خلاصه میشود. اگر قرآن می فرماید ؛ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ - به سوی خدا توبه کنید ،(سوره تحریم بخشی از آیه 8) در آیه دیگری این به سوی را خود تفسیر کرده است ، بدانید که خدا ، بین آدمی و قلبش است ، وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ- این آیه به خوبی به تو میآموزد که روی سوی که آری و کجا روی آوری.( سوره انفال بخشی از آیه 24)
ای دوست ، رجوع حقیقی تو ، به خودِ حقیقی توست. با توبه ، به حقیقت قلبت باز گرد. و اَستَغفِرُوا اللهَ الَّذِی لا اِلهَ اِلّا هُوَ الحَیُّ القَیُّومُ ذُوالجَلالِ وَ الاِکرامِ و اَتُوبُ اِلَیهِ .
۱.۳k
۲۹ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.